Э.Ганболор: “Камертон” шиг хамт амьдардаг болох юмсан гэж мөрөөддөг байлаа

“Sweetymotion”хамтлагийн дуучин Э.Ганболортой ярилц­лаа.

-”Sweetymotion”хамтлагийн 15 жилийн ойн тоглолт болох гэж байгаа гэсэн. Тоглолтынхоо талаар ярихгүй юу?

-Манай хамтлагийн ойн тог­лолт арваннэгдүгээр сард болох гэж байна. Энэ тоглолт бид гурвын хувьд их чухал тоглолт болох юм. Анх юугаа ч мэдэхгүй гурван охин дуулж эхэлснээс хойш 15 жил өнгөрчихөж. Тиймээс баярынхаа өдрийг үзэгч олонтойгоо хуваалц­маар байна. Энэ жил ер нь олон үйл явдал давхцаж байна. Өнгөр­сөн гуравдугаар сард гэхэд бид ээж нартаа зориулж тоглосон. Удахгүй Чинбаагийн маань тоглолт болох гэж байна. Энэ бүхэн маань хамт­лагийнхаа ойг угтсан ажлууд бай­лаа. Одоо харин арваннэгдүгээр сарын 17-нд Буянт-Ухаагийн спорт цогцолборт ойн баярын маань тоглолт болно. Үзэгчид бид­нээс их зүйл хүсэн хүлээдэг. Ялан­гуяа Америкаас ирснээс хойш нэлээн шоу маягийн тоглолт хүлээж байгаа байх. Бид ч гэсэн үзэгч­дийнхээ итгэлийг алдахгүйн тулд хичээж байна. Тоглолтын най­руулга дээр “On\’n off” продакшн­тай хамтран ажиллаж байгаа. Монголд урьд өмнө болж бай­гаагүй тоглолт байгаасай гэж хүсэж байна.

-Саяхан болсон “Но­мин талст” хамтлагийн тоглолтын үеэр та­най­хан хамтарч дуул­сан. Тэр дуу бас танай хамт­лагийн ойтой уял­даатай бай­жээ?

-Тэгэлгүй яахав. Өнгөрсөн оны нэг­дүгээр сарын 1-нд рок попынхны шинэ жилийн бая­раар “Номин талст”-ын­хан­тай уулзсан юм. Тэр үед 15 жилийн ойн тоглолт хий­нэ гэж ярьж байсан. Тэ­гэ­хээр нь бид бас “Бид хэд бас 15 жилийн ойн тоглолт хийх гэж байгаа” гэдгээ хэл­сэн. Тухайн үедээ “Номин талст”-ынхан “Та нар чинь бид на­раас хойно гарч ир­сэн биз дээ” гээд манайхан бо­ло­хоор “Та нарыг дуу­лаад явж байхад бид гэртээ нам жим өөрсдийгөө бэлдэж байсан байхгүй юу” гээд инээл­дэж байлаа. Тэгсэн сүүлд Хаянаа “Хэ­дүү­лээ нийлээд ойдоо зориулсан дуу хийе” гэсэн санааг гар­га­сан юм. Харин хэнээр хийлгэх вэ гэж ярил­цаж бай­хад яг тогтсон хүн­гүй бол­чи­хоод байлаа. Хам­гийн гол нь үгэн дээрээ нэлээн гацсан. Тэгээд байж байтал Хаянаа маань бас нэг өдөр янзын санаа  олчихлоо гээд ороод ирсэн. Тэр нь өөрс­дийнхөө дууны нэ­рээр бадаг зохиочихсон байсан юм. Бид хэд ч өнөөхийг нь дуурайгаад дуу­нуу­дынхаа нэрийг хол­­босон чинь үнэхээр гоё бо­лоод. Ингээд дахилтыг нь Ж.Мөнх­­батын үгээр оруулаад ойн баярын дуутай болчихсон юм. Хүмүүс яаж хү­лээж авсан юм бүү мэд. Ямар ч байсан бид сэтгэл хангалуун байгаа шүү.

-Тоглолтод Солонго, Сэрч­маа нарын хуучин бүрэл­дэ­хүүнд байсан дуучид орол­цох болов уу?

-Бид одоохондоо саналаа тавиагүй байна. Манайхны зүгээс ямар ч байсан тоглолтод оролцох урилгаа өгч, санал та­ви­на. Угаасаа Солонгоогийн маань хувьд манай хамтлагийн 15 жилийн насны талаас илүү хугацаанд хамтдаа байсан. Тийм болохоор бидэнтэй хамт баярлах болов уу гэж бодож бай­гаа. Солонгоогоос гадна Сэрч­маа маань эхний хоёр жил бидэн­тэй хамт байсан. Тиймээс ямар ч бай­сан ойн тоглолтод оролцооч ээ гэж саналаа тавина. Нөгөө хоёрын маань ажлын цаг зав таарвал оролцох болов уу. Ямар­­­тай ч бид гурав оролцоосой гэж маш их хүсэж байгаа.

-АНУ-аас уран бүтээлчид ирж оролцох болов уу?

-Энэ удаагийн тоглолтод гад­ныхан оролцохгүй. Монголынхоо чадварлаг уран бүтээлчидтэй хам­тарч ажиллах юм. Чинбаагийн тоглолтод ч гэсэн манай өөрсдийн уран бүтээлчид оролцоно. Өмнөх хоёр ч тоглолтод гадны хөгжимчид оролцсон шүү дээ.

-15 жилийн өмнөхийг эргэн дурсая. Тэр үед нэрд гарах мө­рөө­дөл тээсэн охидууд байсан биз?

-15 жилийн өмнөх яг энэ үед Чинбаатай дөнгөж танилцаад байж байлаа. Яг л аравдугаар сарын дунд үед юм байна. Чинбаа, Сарнай хоёр нэгэн тоглолтын үеэр танилцаад удаагүй байсан юм. Тэгээд дараахан нь бидэнтэй та­нилц­сан. Тэр үед Чинбаа бидэнд “Та нар гоё уран бүтээл гарга. Урлагийн ертөнц гэдэг том орон зай” гэж хэлж бай­лаа. Тэр үед Чинбаа “Никитон”-д байсан юм. Бид хэд чинь дөнгөж сургуулийн хэдэн охин. Анх Чин­баагийн ярьж байгааг сонсоод хэт холын мөрөө­дөл мөртлөө хүрч болох ч юм шиг санагдаж байсан юм. Тэгээд анхны уран бүтээл болох “Анхны бороо шөнө ордог” дуугаа хийж байлаа.

-Тэр үед хамтлаг дуучид хамт амьдардаг байсан байх аа?

-Яг тэгж байлаа. Дөнгөж бай­гуулагдаад удаагүй байхдаа теле­ви­зийн ярилцлагад орсон юм. Тэгэхдээ та нарын мөрөөдөл юу вэ гэсэн хөтлөгчийн асуултад “Камер­тоныхон шиг хамт амьдармаар байна” гэж байлаа. Тухайн үед үнэхээр л Камертоныхон шиг хамтдаа амьдрах юмсан гэж мө­рөөд­дөг байсан юм. Удалгүй ээж нарынхаа шийдвэрээр Сар­най­гийнд хамтдаа амьдрах болсон. Сэрчмаа, Сүн­дэ­рээ, Сарнай, Чин­баа бид тав хамт амьдарч эхэлсэн дээ.Сүүлд Аме­рикт очсон хойноо ч гэсэн Чин­баагийн эгчийнд амьдарч бай­лаа.

-Одоо юу мөрөөддөг вэ?

-Одоо мэдээж арай өөр зүйл бодно. Хамтдаа олон жил дуулах юмсан л гэж бодож байгаа. 50, 60 нас хүрчихээд дуулж байвал гоё биз дээ. Ти­на Тёр­­­нер шиг  тай­­зан дээ­рээ дуулж бай­вал гэж мө­рөө­­дөж байна даа.

-Чинбаа, Сар­най хоёр бүл нэм­сэн. Охин нь та­най шинэ гишүүн шиг л байр суурь эзэлж байна уу?

-Мэдээж тэ­гэл­гүй яахав. Чинбаа маань ма­най хамт­лагийн ганц эр хүн хэвээрээ л байна. Уг нь эрэгтэй хүүхэд тө­рүү­лээд Чин­бааг ханьтай болгоно гэ­дэг байлаа. Тэгсэн  охидын дунд ганц эр хүн хэвээрээ л байна. Тэр хоёрын охин мэдээж хэрэг бид­­ний амь. Нэгд ээж нь, хоёрт Сүн­дэрээ бид хоёр, тэгээд аав, эмээ нар нь орж байх шиг байна даа.

-Уран бү­тээл туурвиж эхэлс­нээс хойш хэзээ өөрсдөөрөө ба­хар­хаж байв?

-Хамгийн анхны тийм мэдрэмж “Ни­ки­тон”-ы хаалтын тоглолт дээр төрж байсан юм. Тэр үед бид нар ард нь хоолой хийдэг байлаа. Орой нь тоглолт тараад алхаж явтал залуучууд араас биднийг дуу­райж дуулаад. Тэр үед их гоё санагдаж бай­лаа. “Хүүеэ бид нарыг хүмүүс таньдаг юм бай­на ш дээ” гэж баяр­лаж байсан юм байна. Маш сонин мэдрэмж байсан. Да­раа нь бас Ариунаа эгчийн тог­лол­тод ороод хүмүүст таниг­даж эхэл­сэн байх. Бас нэг гоё дурсамж гэвэл бидний “Санахуй” гэж дуу FM-ээр явж эхэлсэн үе. Тэгэхэд ёстой нэг хагартлаа баярласан байх аа. Тэр гэрт юу болж байгаа юм бүү мэд. Бүгдээрээ орилж хашхираад гоё байсан шүү.

-Амжилт гаргасныхаа дараа өөрсдийгөө хэрхэн урамшуулж байсан бэ?

-Бид аливаа уран бүтээл эх­лэхийн өмнө  юмуу, тоглолтоо сайхан хийчихвэл хамтдаа суугаад баяраа тэмдэглэнэ. Гэхдээ их цомхон баярлачихдаг юм. Сарнай маань бид хэдэд гарынхаа хоолыг хийж өгөх дуртай. Тэр хоолыг нь идээд, оргилуун дарс буудуулаад сайхан ярьж суудаг юм. Шинэ ажил эхлэхдээ ч гэсэн иймэрхүү маягаар эхлүүлнэ. Ер нь их ажлын үед ч гэсэн гурвуулхнаа нэг уулзъя гэж байгаад хамаг ажлаа зогсоогоод нэг газар орж буу халж суу­даг. Тэгэх­гүй бол ажил, уран бү­тээл гэж яв­саар бай­­гаад нэг мэ­дэ­­хэд бие бие­­дээ ан­хаа­­рал та­вих­­гүй ч бай­гаа юм шиг, нэг нэ­гээ­сээ холдоод бай­гаа ч юм шиг бол­чихдог юм.

-Эмэг­тэй­чүүд хоо­­рон­доо муу­дах, сайн­­дах зүйл гар­на биз дээ?

-Өө гарна ш дээ. Хамтлаг дө­н­­гөж бай­гуу­лаг­даад хамт амьдарч эхлэх үед ойлголцохгүй зүйл мэ­дээж хэрэг гардаг бай­лаа. Гэхдээ тэгтлээ муу­дал­цаж байсан удаа байгаагүй юм байна. Нэг нэгдээ гомдох, олон хоног юм ярихгүй удах бол мэдээж хэрэг байсан. Одоо ха­рин харцаараа ойлголцоно гэдэг л болчихож. Болохгүй юм гарлаа гэхэд сайхан ярилцчихна. Эсвэл бүүр яримааргүй байвал мессэж биччихнэ. Хэлэх гэсэн зүйлээ хэлчих амар шүү дээ.

-Та нарыг АНУ явах үед хамт­лаг, дуучдын дунд янз бүрийн урал­даан зохиогддог байж. Пен­та­тоник наадмаас шагнал авсан хамтлаг жинхэнэ од болж бай­лаа шүү дээ?

-Харин тийм. Гоё наадмууд зохиог­дохоо больчихсон нь харам­сал­тай. Биднийг явахаас өмнө “Пен­та­то­ник”, “Алтан микрофон” зэрэг том том наадам болдог бай­лаа. Гоё шүү дээ. Тэ­рэнд оролцох гэж догдолно, хү­лээ­нэ. Одоо харин тиймэрхүү урал­даан байхгүй бол­чи­хож. Явахаасаа өмнө “Пен­та­тоник”-ийн шилдэг дебют гэсэн шагналыг бид авсан шүү дээ.

С.АЛТАНЦЭЦЭГ