Үдшийн болзоо+18

Урьд нь ингэж догдолж байснаа Туул үнэхээр санахгүй байлаа.

Гучин хоёр нас шүргэж яваа даруухан ганц бие бүсгүйн хувьд сүүлийн лав гурван жилдээ ингэтлээ догдолж байсан удаагүй. Тэрээр үдшийн бүрэнхийг тэсэн ядан хүлээж байв. Долоо хоногийн өмнөөс төлөвлөсөн ёсоороо ажлын газраараа салхинд гарч, амралтад явахаар төлөвлөөд өнөөдөр эртлэн замдаа гарчээ.  Гол устай, уул модтой гэлцэн ярилцсаар уулын энгэрт зуны хэдэн хөөрхөн байр барьчихсан, урдуураа овоо урсгалтай голтой, хотоос зайдуу амралтыг сонгон ирж, хөгжилдөн байгаа нь энэ аж.
Өдрийн хоолоо идчихээд, халуунд нозоорсон хэдэн хүн голын дэргэд очиж хөзөр тоглоё гэж бусдыгаа уриалсаар дагуулан явж, хөзөрдөх нь хөзөрдөж, зарим нь голын хүйтэн ус туулан сэрүүцэж эхлэв.
Туул хэдийгээр голтой газар очино гэж мэдэж байсан ч ажлынхаа зарим хүүхэн шиг усны хувцас энээ тэрээ авсангүй. Угаасаа тэдний ажлын тоотой хэдэн залуучуудтай, тэд нараас нь Туулын нүдэнд торох ганц ч хүн байдаггүй болохоор агаар салхинд гарах л зорилго өвөртөлж ирсэн ажээ. Тэрээр хөзөрдөж сууснаас хүйтэн усанд орсон нь дээр гэж шийдээд, богино загвартай зуны нимгэн өмдөө дээш нь жаахан шуусхийгээд, хөл нүцгэлэн гол руу ороод явчихав.

Туулыг малгайгаа норгон тонгойж байтал ажлын сахилгагүй залуу ар талаас нь гэнэт хүчтэй ус цацсанд цочсондоо дуу алдан урагш нэг алхтал, хөл нь голын мөлгөр чулуунд халтиран тэнцвэр алдан сарвалзлаа. Азаар ойрхон байсан зэргэлдээ өрөөний Сүхээ гэгч залуу түүнийг барьж авахаар гараа сарвайсан хэдий ч амжсангүй. Туул урагшаа тонгойн түүний гэдэс хавиас нэг самардаад, ус цацруулан голын усанд унаж орхих нь тэр. Ажлынхан нь тэсэлгүй ихээр хөхрөлдөж эхэлсэн ч Туулыг шалба норон босч ирэхэд чимээгүй болцгоон, ус цацсан залууг тал талаас нь зэмлэж эхлэв. Гайхалтай нь Туул бараг огтхон ч уурласангүй, болгоомжтой алхан эрэгт гараад, нойтон хувцсаа солихоор уулын энгэр дэх байшингаа зүглэлээ. Түүнийг уурлаагүйд ажлынх нь хүмүүс олзуурхан, “хурдан яваад ирээрэй” хэмээн өрөөний бүсгүй нь араас нь хашгираад шуугилдсаар үлджээ.

Хүйтэн усанд унаж, нойтон хувцастай байгаа мөртлөө Туулын баруун гар нь халуу дүүгэн, бүх биеэр нь дулаан илч нь тархаж байгаа мэт санагдав. Усанд халтиран унахдаа тэрээр өөдөөс гараа сарвайн буй Сүхээгийн нимгэн зуны шортын цаана нуугдах эр бэлэг эрхтэнг дээрээс нь доош нь хүчтэйхэн илж аваад унаж орхисон нь тэр байлаа. Ичсэндээ уурлах нь бүү хэл дуу чимээгүй хувцсаа солихоор дээшээ алхаж буй нь энэ аж. “Яана аа, Сүхээ намайг ямар далимч хүүхэн бэ” гэж бодох болов уу гэж зовох хэдий ч, унаж байхдаа сандарсандаа базаад аваагүй нь их юм хэмээн бага ч атугай санаагаа амраав. Ажлынхан нь мэдээгүй нь яамай даа, хүн харчихсан бол энэ Туул чинь ёстой дуртай хүүхэн юм байна лээ гээд цуурч өгнө гэж бодсоор уул өгсөн алхаж гарав. Халуун өдөр нойтон хувцас биед тас наалдаад харин ч сэрүүхэн сайхан юм бишүү.

Байшингаа онгойлгон ортол зуны халуун агаар пүн хийж угтахаар нь цонхоо төдийгүй, хаалгаа дэлгэж орхиод нойтон хувцсаа тайлж гарав. Нүдний шилтэй даруухан Сүхээг хэзээ ч эр хүн гэж тоож харж байсангүй. Байнга нэг хар костюмнаас салдаггүй болоод ч тэр үү, Туул түүнд тийм ч таатай ханддаггүй билээ. Гэтэл түүний өргөн хар өмдний цаана ямархуу эрхтэн нуугддаг байж вэ хэмээн бодоход Туулын хамаг бие нь жирсхийж, шөнийн бүүдгэр гэрэлд Сүхээгийн хатуурсан хүчирхэг эрхтэнг гараараа эрээ цээргүй илбэж үзэхсэн хэмээн хорхойсч орхив. Туул сүүлийн бүтэн сарын хугацаанд нэг ч хүнтэй ойртоогүй болохоор түрүүний тэмтэрсэн хүчирхэг эрхтэнд дуртайяа эзэмдүүлмээр санагджээ.

Норсон дотуур хувцсаа тайлж байхдаа Туулын гар өөрийн эрхгүй хэлүүн дээрээ очин, хөнгөхөн гэгч нь хуруугаараа илбэтэл хүслийн шингэн нь дорхноо ялгаран, чийг даагаад иржээ. Туул цонх руу аажуухан дөхөж харвал ажлынх нь тэртээ доор шуугилдах бөгөөд саад болох хэн ч байгаагүйд тэрээр тэсгэлгүй хурдхан гар хангалга хийж, хагсарсан биеэ түр ч атугай жаргаахаар шийдэв. Эргэн тойрон ямар ч хүнгүй орчин, зуны халуун байшингийн голд нь эхээс төрсөн биеэрээ нүцгэн зогсон хэлүүгээ нэг хүчтэй, нэг зөөлхөн энхрийлж байхдаа Туул үгээр хэлшгүй таашаал амсч эхлэхэд тэрээр тэсэлгүй захын орон дээр дээш харан хоёр хөлөө салган хэвтлээ.
Хааяа гэртээ таашаал авдаг шигээ нүдээ тас аниад, нэг гараараа хөхнийхөө толгойг энхрийлэн илбэж, нөгөө гараараа хэлүүгээ хүчтэй гэгч нь цочроон таалж эхлэхэд түүний хуруу норж, улам ч таатай гулгаж эхлэв.

Туул аяархан гэгч нь дуу алдан бие нь бадайрч эхэлтэл гэнэтхэн түүний нандин эрхтэнд эр хүний бүдүүн гэгчийн хоёр хуруу дуу алдтал өвтгөсөөр зоогдон орж ирлээ. Туул хашгиран нүдээ нээтэл, улаан хүрэн болтлоо чинэрсэн нүүртэй Сүхээ түүний эмзэг эрхтэнд өөрийн хуруугаа гүнзгий  гэгч нь шургуулан, дээш доош нь шуналтай нь аргагүй хөдөлгөж гарах нь тэр. Туул яраглан дуу алдаад түүний гарыг нь цааш нь түлхэх гэж оролдсон боловч Сүхээгийн бадриун гарыг даанч дийлж түлхэж чадахгүй байв. Хөлөөрөө тийчлэх тусам  нь Сүхээ хуруугаа улам лав шургуулаад, түүний хөхийг ховдоглон үмхэхэд Туул тэсгэл алдан, түүний бүх бие нь ирвэгнэн амьсгаа  нь түргэсч, Сүхээгийн санамсаргүй бөгөөд түрэмгий үйлдэл нь таатай ч мэт санагдан, өөрийн эрхгүй бие нь сулран аяархан гиншиж эхэллээ. Сүхээгийн нойтон хуруу хэлүүний үзүүрийг нь хүчтэй цочроох мөчид Туул огцом дуу алдаад тавихад Сүхээгийн гарыг даган шингэн зүйл урсч байх нь тэр.

“Бүрэнхий болохоор тэр хэсэг модны дэргэд уулзъя” гээд Сүхээ хуруугаа амтархан долоогоод, хаалгаар яаран гарч одов. Туулд ажлынхан нь, цэвэр агаар, үзэсгэлэнт байгаль бүгд аль хэдийнэ сонирхолгүй санагдаж эхэлжээ. Тэрээр бушуухан шиг үдэш болохыг тэсгэл алдан хүлээж байлаа. Бүрэнхий сүүмгэр гэрэлд Сүхээгийн хорхой хүргэм эрхтэнийг эрээ цээргүй, санаан зоргоор илж үзэхийг тэсэн ядан хүлээж байлаа.