Нууц амраг анхны нясуун учрал/эротик өгүүллэг /

Харанхуй гудмаар хөл алдахгүйг хичээн, мөлхөх нь холгүй алхах хэн нэгэн шиг би сүүлийн хэдэн сар нэг л биш. Хөлд минь жижигхэн чулуу тээглэх л юм бол бүдэрч уначих гээд л. Зах нь үл харагдах тэнгист хөвөх шиг, эсвэл өнгө өнгийн цэцгийн мандалтай хүнгүй ойгоор зугаалах мэт. Салхи хаашаа үлээнэ, би тийшээ… “Амьдралд хайртай” гэж хашгирмаар, бас дуулмаар. Тийм л нэг мэдрэмж. Дурласан хүн ийм байдаг юм болов уу.Гар утаснаас нүд минь ер салахгүй юм. Бүр дуугараад байгаа юм шиг хий юм чихэнд сонсогдохыг нь яана. Дуудлага ирэхээр энгэр цээжийг дагаад нэг юм өгсөөд ирэхийг нь. Тэгээд бүр хүсэн хүлээж байсан 8 оронтой тоо тодроод ирэхэд зүрх минь бөмбөр дэлсэж байгаа мэт цээжийг минь оволзтол цохилно гээч.

Тийм ээ, би тэр нэг монгол гүндүүгүй эрийн нууц амраг. Хүсээгүй ч нууц амрагийн ертөнцөд хэдийн хөл алдан, утсаа чагнан суугаа эгэл монгол бүсгүй, би. Насанд хүрсэн цагаасаа л би нууц амраг гээчийг эрс эсэргүүцдэг байлаа. “Нэгнээ хуурах л байсан юм бол юунд насан туршдаа хайрлана, үнэнч байна гэж худал хэлж хайран амьдралаа үрдэг байна аа… Миний амьдралд лав ийм юм байхгүй. Би өөрийгөө мэднэ… ” гэж найз охидтойгоо цэц булаалдан суудаг байснаа би хааяа дурсдаг. Гэтэл өөрийн мэдэлгүй би энэ гаслант намагт хөл алдаж.

Түүний арга анхнаасаа л уран дугараа шиг л байсан. “Дугаар андуурлаа, уучлаарай…” гэж ярина. “Тийм байгууллага, ийм газарт хүн таних уу?…” гэнэ. Хожим бодох нь ээ, энэ түүний эр хүний 13 мэхийн  нэг нь байж. Ерөөс эр хүн өөрт таалагдсан бүсгүйгээ татахын тулд гэнэн тэнэг гэмээр ч арга хэрэглэдэг юм билээ. Түүний үгээ зөөж ядах яриа, хоорондоо уялдаа холбоогүй асуултнаас л надад тал засаад байгааг нь мэдэрсэн. Бусад бүсгүйчүүд яаж мэдэрдэгийг би хэлж мэдэхгүй. Хариуд нь юу ч анзаараагүй гэнэн охины дүр эсгэнэ. Нэг орой тэр намайг дуудсан юм. Болзоо гэхгүй ч уулзахыг хүслээ. Би эргэлзэж тээнэгэлзэлгүй орой болсон хойно гэрээсээ гарлаа. Түүн дээр очин очтолоо “чи үнэхээр үүнийг хүсч байна уу, чиний хүсч байгаа зүйл энэ гэж үү, хэн нэгний нөхөртэй нууцаар уулзаж болохгүй гэдгийг хэнээр ч хэлүүлэлтгүй мэдэж байгаа биз дээ?…” гэж өөрөө өөртэйгөө тэрсэлдэнэ. Хоёр хөл зүрх сэтгэлтэй минь хуйвалдан, оюун ухаандаа хэдийн захирагдахаа байж, гэрэлт хотын гудмаар тог тог хийн алхаж байлаа. Наадмын орой байсан болохоор хотын төв сэлүүхэн байв. Хурдан морио үзэж, амарч зугаалахаар хөдөө нутгийг зоригсодын тоо энэ үеэр л ихэсдэг хойно тэр биз ээ.

Энэ болзооны дараа юу тохиолдохыг бодох ч сөхөө байсангүй. Түүнтэй уулзаж л байвал дараа дараагийн явдал нэгэнт хамаагүй болсон байлаа. Хүрэн төмөр хаалганы өмнө ирж зогсоод үс гэзгээ янзалж, хэсэг амьсгаа дарав. Богино банзалаа янзалж, цүнхээ онгичин толио гаргаж ирээд өөрийгөө тольдлоо. Жаахан халууцсанаасаа болж нүдний будаг үл мэдэг буусныг эс тооцвол дажгүй шүү. Догдолсон сэтгэлээ даран байж хаалгыг зөөлөн тогшлоо. Тэгтэл хаалга өөрөө онгойж, бүүдгэр гэрэл намайг угтав. Унтаж байгаа хэн нэгнийг сэрээхвий гэсэн шиг өлмий дээрээ зөөлөн гишгэн дотогш орлоо. Гэтэл цаад өрөөнөөс том алхсаар тэр гараад ирэв. Алаг нүдээ нэг ч цавчилгүй намайг ширтсээр угтав. Би гараа сунган инээмсэглэв. Тэр харин инээмсэглэсэнгүй, гарыг минь зөөлөн атгаж надтай даруухан мэндэллээ. Гэхдээ нүднээс нь баярлаж байгаа нь илхэн. Гараараа намайг суухыг урив. Түүнийг эгцэлж харахаас санаа минь зовж ерөөн доторх тавилгыг сонжих мэт гүйлгэлээ. Гэтэл:

-           Юу юу… ?

-           Айн…?

-           Юу юу гэнэ ээ. Нөгөө юу… ажил сайн уу?

-           Өө сайн сайн, таны ажил сайн уу?

-           Ахынх нь ажил сайн. Өнөөдөр харин юу яагаад…Юу яагаад гэнэ шүү. Уучлаарай би жаахан уугаад. Зоригоо чангалах гээд… ойлгоорой.

-           Зүгээр дээ… би бас хааяа уудаг.

Яагаад ингэж шударга зан гаргаснаа би их гайхдаг. Нэрээс нь цааш таньж мэдэхгүй хүнд ууж иддэгээ гайхуулаад гэж дотроо өөрийгөө зэмлэн байлаа. Гэтэл тэр дуулгавартай нь аргагүй цаад өрөөнөөсөө 2 шил пиво авчирч, задлав. Би инээмсэглэлээрээ талархалаа илэрхийлээд пивоноос хэд том балгалаа. Ам жаахан цангасан байсан болохоор гүд гүдхийтэл залгиллаа. Сугар ахын гайхан харсныг ээ. Намайг ингэж ууна чинээ бодоогүй байх л даа. Уусан шил пиво толгойд гарч, намайг улам нээлттэй болгов. Тэр ч намайг таалдагаа нуулгүй, хааяа уулзаж байхыг хүслээ. Тэгье гэж хэлээгүй ч үйл хөдлөлөөрөө зөвшөөрч байгаагаа илэрхийлэв. Ийм гэнэтийн зүйлд ямар ч зоригтон байлаа шууд тэгье, зевшөөрч байна гэж хэлэхгүй л байх байсан. Бид хоёрын яриа улам гүнзгийрч, бэлхүүснээс доош хил нэвтрэв. Ингэж шивнэлдэж суухад Сугар ах үе үе гарыг минь атган, зөөлөн үнсэж байлаа. Нүдээ бүлтийлгэж нэг, онийлгож нэг, хөгжилтэй яриагаараа хачир нэмэн намайг хөгжөөнө. Хэр их удаан ярьж суусныг бүү мэд, гэрээс утсанд дуудлага ирэхэд сая би кино шиг ертөнцөөсөө сэрж, “амьдралд” эргэн ирэв. Цүнхээ шүүрэн гарах гэтэл Сугар ах үүргэвчнээс тас зууран “намайг ингээд орхиод явлаа гэж үү? Уг нь чамайг надтай хонох байх гэж бодож байсан юм…” гэх нь тэр.

-           Хоёулаа маргааш уулзая. Гэрээс дуудаад байна. Харихгүй бол болохгүй.

-           Чамд өөр уулздаг хүн байдаг юм байна, тийм үү?

-           Хэрэв тийм бол би энд тантай хамт байхгүй байсан.

-           Аа… та нар бүгд л худалч ш дээ. Наанаа гэмгүй царайлчихаад цаанаа олон хүн зохицуулж яваа… гэхэд нь миний дотроос нэг юм дүрсхийгээд ирэв. Халамцуу хүн юу эсийг хэлэхэв гэж өөрийгөө тайвширууллаа. Байдлыг улам дордуулахгүйн тулд би зугтаж гарахаас өер арга байсангүй. Хойноос нэрийг минь дуудсаар үлдсэн юм.

Тэр шөнө миний нойр хүрсэнгүй. Уусан гашуун ундаа гарах бүрийд түүнийг улам бүр санана. Өглөө орноосоо өндийв үү үгүй юу түүн рүү захиа бичлээ. Гэтэл түүнээс “Өчигдөрийн явдалд намайг уучлаарай. Хоёулаа сайхан байна аа…” гэсэн хариу ирэв.

Өдөр хоног ээлжилдэгээрээ ээлжилж, романтик өдрүүд ар араасаа ундарсаар. Ганц бие амьдралаар замнаж байгаа надад бүх юм утгатай болоод ирэв. Нүүрэнд минь баярын мишээл тодорч, улам нялхараад ч байх шиг. Амьдрал гэж энийг л хэлдэг болов уу гэмээр. Нэг өдөр тэр намайг дуудав. Би ч тольныхоо өмнө эргэлдэж, хамгийн секси гэсэн даашинзаа өмсөөд тэднийхийг зорьлоо. 7-р сар сүүл мушгиж байсан болохоор гадаа гарахын аргагүй халуун байв.

… Өрөөн дотор бөгчим, ялааны нисэх чимээ ч дуулдам нам гүм байлаа. Сугар ах намайг, харин би өрөөн дотрохыг харцаараа таална. Гэнэт тэр надруу ухасхийн гараас минь татан, уруулыг минь шуналтай гэгч нь озон үнслээ. Бүх биеэр минь цахилгаан гүйдэл гүйгээд ирэх шиг болж амьдралаас нэг мөр тасрав. Хэдий 10 хол давсан ах ч түүний бие залуу хүнээс огт дутахааргүй хүчтэй байсан юм. Өөрөөсөө өчнөөн ах хүний энгэрт эрхлэн байхдаа би бурхан чөтгөрийн альнаас ч ичээгүй, айгаагүй. Бие сэтгэл минь түүний мэдэлд бүрэн автсан юм. Өмнө учирч байсан залуусаас илүү гүнзгий мэдрэмж төрөв.

Хүзүүг минь шуналтай гэгч шүлэнгтэн үнсэхдээ түүний гар миний цавь, үе үе хавьд чийгтээгүй дэлбээг минь шүргэн юу ч үгүй норгож орхив. Цэцгийн тоосонцорт мансууран тойрон эргэлдэх эрвээхий л ийм байдаг байх гэмээр би мансуурчээ. Хүслийн бороо минь бариу дотоож, эр хүний бүдүүн хурууг норгож, нааш цааш илбэх хэмнэлээр нь бие минь займчина. Энгэрт нь тачаадан хавчиганах миний хүслийг тэр хэдийн уншжээ. Өмднийхөө тэлээг ганц шувтраад хатуурч чангарсан эрхтнээ гаргаж ирэв.

Буйдан дээр тухлаад намайг татан дээрээ зөөлөн суулгав. Нойтон умай минь бүдүүн шодойг зөөлөн зөөлнөөр углан улам лавшруулан хөхлөө. Доороос нэг юм дүүрээд ирэх шиг. Үүн дээр хөдөлгөөн нэмж өгвөл бүр ч янзтай болмоор. Нүдээ анин, ганцхан доодохоо мэдэрлээ. Өгзгөөн зөөлөн өргөн, эргээд дахин суулаа. Бүр лав гэгч нь, янзтай орж байв. Дахин дээшээ… тэгээд доошоо… алгуурхан хөдөллөө. Хорвоо дэлхий тэр аяараа мйний дотор багтах шиг Хөхний толгой хатууран чангарч, ямар нэг зүйлд хүрэх тун дөхөөд, жаахан л хичээвэл тэр хачин зүйлд хүрэхэд ойрхон байлаа.

Хайртикан