Болормаа зөвхөн захирлуудын дор гиншин хэвтэж л шөнийг өнгөреедөг ажилтай болжээ

Тийм биз дээ Болормаа гэж Урнаа шивнэв.
-Энэ чинь шал хөгшин юм байна шүү дээ. Яаж ийм евгөнтэй энгзр зөрүүлэх юм бэ? гэж цаадах нь эгдүүцлээ. Тэдний яриа эмэгтэйчүүдийн бие засах ерөөнд том толины өмнө аяархан болж өнгөрч байгаа энэ.

Болормаа
-Чамайг надад баян гадаадын иргэн ч юм уу, нэг тиймэрхүү зиндааны хүн олж өгнө гэж бодсон юм.
-Олж егсөн хүнийг голоод байх юм бол ахиж л чамтай харьцахаа болъё гэж уруулаа будангаа Урнаа дургүйлхэв. Тэгснээ
-Ялдамхан минь, тэрэнтэй ганцхан л шенийг өнгерөөчих, жинхэнэ баян эр шүү дээ. Түүнийг Дондог гэдэг. Компани нь аялал жуулчлалын бизнесээр их менге хийдэг. Чамд гэж хэлэхэд дэндүү баян хүн шүү. Чамайг гэртээ таван сая төгрөг цүнхлээд л харина гэсэн юм. Болормаа хемсөг зангидан
-Чи өөрөө… тэгэх юм биш үү… яагаад чи өвреө дэлгэдэггүй юм бэ? Урнаа
-Хонгор минь, би таван саяар оронд ордоггүй. За, ингээд би явлаа. Найз залуу минь утасдсан. Өнеө орой тэр Япон руу нислээ гээд над руу яаралтай урилга явуулсан. Тэгээд матрын арьсан жижиг цүнхээ шалгаж үзэв.
-За, миний паспорт энэ байна. Би явлаа. Дондог захиралд мэнд дамжуулаарай.
-Мэдээж хэмээн найз бүсгүйгээ гарсан хойно Болормаа баргар царайтай хэллээ.
Болормаа ацан шалаанд орсон хэвээрээ змэгтэйчүүдийн нойлын өрөөнеөс гараад Урнаагийн зэвүүг хүргэсэн савхин хүрмээ сандал дээр тавьснаа санаж, тийш очихоос өөр аргагүй болов. Гэвч ширээний дундуур сүлжсээр суулаа. Дондог захирал хажуу дахь сандлын түшлэг дээр гараа тавиад ганцаараа сууж байв. “Хамаг юмыг эзэмшдэг эр байх нь ээ” гэж бодолхийлээд түүний чухам юунд нь татагдаад байгаагаа тодорхойлохыг хичээв. Үнэтэй костюм, торгон зангиа, навчин тамхи гээд баян хүний бүх шинж түүнд байна. Түүнчлэн өөртее итгэлтэй, яг л хөшөө чулуу шиг дүр байдал, буурал үс… Болормаа анх удаа нүд салгалгүй анхааралтай ширтлээ. “Тэр ихэмсэг хүүхэн чамд мэнд дамжуул гэж надад тушаасан.”
Тэр гүн үрчлээт дух руу нь үс нь унжихаа байсан үнэхээрийн цал буурал нэгэн ажээ. Инээхэд нүднийх нь эргэн тойрон дахь урчлээ улам илүү гарч байв. Тэгсээр шинэ танил нь Болормаа руу урагшаа тонгойгоод тэвэрлээ.
-Та энд анх удаа ирсэн юм шиг байна, таны хувцсыг аваад
өгье.
“Тэгэх л ёстой” гэж тэр бодлоо. Болормаа өөрийн эрхгүй биеэ чангалжээ. Хоолой нь байдгаараа хатаад эмээх мэдрэхүй төрех агшинд юуны ч юм бэ, ер бусын, бас сонирхол татсан баярын совин урьдаас төрж, тархи мэдрэлийг нь тавтайхнаар гижигдлээ.
Чингээд емнөх тавган дахь “Тэнгисийн бэлэг” нэртэй хятад хоолноос болгоомжтой сэрээдлээ. Сайхь эр
-Хоёул ямар сэдвээр ярилцах вэ гэж асуух үестээ гүн үрчлээ суусан хурц нүд нь өтгөн хөмсөгнийх нь доороос хөгжилтэйгөөр гялалзжээ.
Гэвч энэ эр өмссөн үнэтэй костюмтайгаа яавч үл нийцэх шиг санагдана. Амралтын өдрөер уулын спортоор хичээллэдэг. Бизнесийнхний хзв шинжид хамаарна гэж бодогдоод, бас яагаад ч юм бэ ээлжит ууланд мацах ахуйдаа өереөс нь залуу олон хүнийг ардаа орхисон ч гэж санагдуулаад иржээ. Ерөнхийдөө агаар салхинд их явдаг чийрэг биетэй хүн. Гял цал хувцастнаар дүүрсэн, том танхимыг дахин нэг хараад Болормаа “Баян байх ямар сайхан бэ?” гздгийг мэдрэхсэн гэж дандаа боддог гэлээ.
-Хамт явъя, тэгээд үз.
Үнэтэй жип машины арын хаалга руу тэд хамтдаа очив. Нар аажим жаргаж бүрэнхий болж буйг ажих ахуйдаа ойворгон санаагаа орхих боломж байна гэдгээ ухамсарлаж л байлаа. Гэлээ ч сонголт нэгэнт болж Болормаа машинд суулаа.
Ингэж айхтар догдолж сандарч байснаа санах гээд болсонгүй. Машинаас яаж бууж Бэлхийн аман дахь гоёмсог хувийн байшинд орсноо л мэдэж байв. Эргэн тойрны гял цал байдал, хэмжээ царын сүрээрээ даржээ. Өреен дотуур холхиход ямар их аз жаргалтай байгаагаа мэдэрнэ.
-Энэ товчийг дар гэж байрны эзэн захирал Дондог хэлэв. Болормаа дуулгавартайяа биелүүлтэл шалаа хүрсэн аварга том зузаан хөшиг шууд дэлгэгдэж, гайхаж бахдахдаа дуу алдахгүй байж чадсангүй.
Өрөөг өргөн сайхан ор эзэлсэн байх агаад энзн дээр л банзалдах нь дээ гэж Болормаа бодов. Захирал Дондог ширэзн дээр 1896 оны дарс аягалан тавиад тэр хоёр элдвийн зүйлс ярин суув. Тэгээд тэд удалгүй өнөөх ажилдаа орлоо. Захирал түүнийг өргөн орон дээр хэвтүүлэв. Хамаг хувцсыг нь тайчиж зөвхөн дотоож, хөхевчтэй нь үлдээгээд өөрөө мөн хувцсаа тайчив. Түүний голилзсон бүдүүн эрхтнийг хараад Болормаа ухаан алдах дөхлөө.
Дондог захирал үгийн зөрөөгүй шууд түүний агтавчийг шувт татаж хаяад чармай нүцгэлэхэд Болормаа ичиж байна гэж жигтэйхэн. Дондог түүнийг элдвээр үнсэж аяглаад шууд л бүдүүн том эрхтнээ зоов. Болормаа маш их өвдсен ч таатай санагдан гийнаж гиншин байж гараа алдлан хэвтлээ. Дондог түүний дээрээс оцогнотол хөдлөн аахилж уухилан байж тавиад хоолондоо бялуурсан заан аятай гэдсээ илэн хэвтэнэ. Болормаа хувцсаа өмсех гэтэл байж бай хэмээн тушаав. Ийнхүү Дондог бүсгүйг шөнөжин унтуулсангүй үүлэн борооны ажил үйлдсээр таарчээ. Болормаагийн бие маш их ядарч байв. Тэд лав гучин насны зөрөөтэй ч Дондог захирал бэлгийн ажилдаа хэтэрхий сайн ажээ.
Маргааш өглөө нь Дондог түүнд амласан таван сая төгрөгөө шажигнатал тоолж өгснөөр энэхүү ор хөнжлийн ажиллагаа өндөрлөв. Болормаа хэдий таван сая төгрөгийг зүгээр хөлөө алцайж дээшээ харж хэвтэж байгаад авсан ч гэлээ түүнд маш таагүй санагджээ. Ингээд ийм ажлыг ахиж хэзээ ч үйлдэхгүй гэж өертөө амлав. Гэвч удалгүй тэр хаширсангүй ахин өөр захирлыг хайж олоод хадгаламжаа бузгай сайн нэмэгдүүлсэн аж.