Зохиолч Д.Урианхайн хэвлэгдээгүй шинэ шүлгүүдээс…

Хээрээр тарсан яс шиг
Хэзээ ч бие биенээ нөмөрлөхгүй,
Хэн хэндээ санаа зовох
Хүний халуун гаслангийн
Сав хоосорсон хорвоогийн
Салхийг сөрж зүтгэхээр
Шувуудын ганганааг сэтгэлдээ бүтээн эгшиглүүлж,
Замын үзүүр саравчлахуй,
Гагц,
Дүн өвлийн,
Дүлий, харанхуй шуурга л улин,
Амьсгаа царцаана!…

Аяа! Хорвоо ийм ч
Аргалаа түлж, гараа ээгээд,
Ахиад л, тэртээг саравчлахаар
Гэрээсээ гарч гүйнэм!…

Модон тахиа жилийн шинийн хоёрон. Алтан Тэвшийн хөндий.

Санагдахуйн мөнх салхинд
Сүүл, дэлээ лав ширсэн
Сүүдэр улаан гэрлийн морь-
Хорин нэгэн зуунаас үлдэх,
Урвалд үл задрах,
Бүхэллэг ганц бүтэц,
Бүтэн ганц гэрч,-

НАДАД ЗЭХЭЭСТЭЙ ТАМ

I

Намайг хаа нэгтээ,
холд тосох бус,
Хажуу дэргэд минь хавиргалан,
Хамт л зэрэгцэн дагадаг
Хайртай хүн нүдэн дээр тарчлан,
Хатамжлах хэрнээ дуу тавих
Хавартаа нүдэлдэг ягаахан лиш
Газраас цухуйхгүй өнжих
Өмсөж явсан эзэн нь
Бурханд очсон цамцыг
Өглөө, үдэш хацартаа наан уйлах
Шаргалтаад загсдаг өрмийг нь
Таваг дүүрэн хуулдаг тогоо
Шанага дүүрэх сүүгүй “хусран”
Ширгэсэн худаг шиг хонох
Ганирч олсон орь хөгтэй
Сонгодог шүлэгтэй сониноор минь
Гал ноцоохоор хуйлан
Зуух руу чихэхийг харахдаа тэсэх
Өндөрт тасарч ниссэн “гарьд”-сэтгэлээ
Өвс ногоондоо ч шимүүлэхээр
Өглөө өглөөд шүүдэр болж газардаад
Илжигний хөлд гишгүүлэхдээ гутрах
Надад зэхээстэй там
Намайг хаа нэгтээ,
холд “отох” бус
Хажуу дэргэд минь л хавирагалж
Хамт зэрэгцэн дагадаг!
Гэвч би зугатдаггүй!
Гэртээ ч ор, гадаа ч гар,
Гэгээн нялхын боди сэтгэлээр
Амьдралтайгаа эвлэрдэг!