Дутагдаж, ангасан Цэцгээ Эротик өгүүллэг

Цэцгээ их “оройтож”, 23 насандаа хүнтэй суусан билээ. Харин түүний найз хүүхнүүд аль эрт хүнтэй сууж, “маамуулцгаасан” байлаа. Гэхдээ тэр тийм ч “оройтсонгүй”. Тэр нөхөртөө хүү, охин хоёр төрүүлж өгсөн юм.
Гэр бүлийн амьдрал явдагаараа явж, өдөр хоног ээлжлэн өнгөрсөөр. Нэг их сайхан болоогүй ч бас тэгтлээ муудсангүй. Гэвч Цэцгээг 35 нас хүрэхэд бүх юм гэнэт өөрчлөгдлөө. Түүний нөхөр нэлээд хүнд өвчилсний дараа эр хүн байх бүхий л чадвараа гээж эхлэв. Шууд хэлэхэд нөгөө юм хум нь ерөөсөө хөвчрөхөө байжээ. Нөхөр нь Цэцгээг сексээр ангаж байгааг ойлгож, гараараа, хэлээрээ дур тавиулах гэж оролддог байлаа. Цэцгээ үүнд нь нөхөртөө талархах боловч ямар нэгэн юм дутагдаж байгааг зөнгөөрөө мэдэрч байсан юм. Гэвч өөр эр хүнтэй болох бодол Цэцгээд байсангүй. Тэрбээр нөхөртөө учиргүй хайртай нэгэн байлаа. Ингээд нөхөр нь хөгжлийн бэрхшээлтэй нэгэн болж, группт оров. Гэр орны бүх зүйл Цэцгээгийн нуруун дээр ирлээ.
Нөхрөө ингэж группт сууснаас хойш хагас жилийн дараа Цэцгээ ажлаасаа харьж яваад төгссөнөөсөө хойш огт уулзалдаагүй ангийнхаа нэг залуутай таарчээ. Мэнд усаа мэдэлцсэний дараа гэнэтхэн тэр залуу өөрт нь таалагддаг байсныг санав. Түүнийг Ганбаа гэдэг агаад тэр санаанд ороогүй байтал Цэцгээ нэг газар сууж, кофе уухыг санал болгосон аж. “Удаан уулзаагүй юм чинь” хэмээн тэр хэлжээ.
Кафед тэр хоёрын яриа нэлээд удаан үргэлжилж, ангийнхныгаа хаана, юу хийж явааг ярилцан, хүүхэд насаа дурсаж суусаар кофенийхээ дараа бага зэрэг шарз хүртэцгээв. Цэцгээ ерөнхийдөө архи уудаггүй болохоор дороо халамцаад иржээ. Гэнэтхэн Цэцгээд бэлгийн хавьталд орох ер бусын дур хүсэл оволзоод ирлээ. Харин тэр үүнийг “Коньякны нөлөө” хэмээн боджээ.

Гэвч харих гэж яарсангүй. Царайлаг сайхан залуутай ярьж хөөрөөд давгүй байхад юун харих гэж тэр бодов. Цааш нь мань хоёр элдэв бусын юм хөөрөлдсөөр суулаа. Оройн 21 цагийн үед Ганбаа гэнэтхэн нэг найзынхаа төрсөн өдөрт очих ёстойгоо санажээ.
- Цэцгээ, хоёулаа хамт очъё. Би чамайг гэрт чинь таксигаар хүргээд өгнө хэмээн Ганбаа гуйлаа. Дотроо үнэхээр дуртай байсан ч Цэцгээ дурамжхан царайлан зөвшөөрчээ. Тэр хоёрыг очиход найзынх нь төрсөн өдрийн баяр ид дундаа орж, олон ч хүн ирсэн харагдав. Эрчүүдийн нэлээдгүй нь эхнэрүүдтэйгээ ирцгээсэн учир Цэцгээ тэр дороо хүүхнүүдтэй нь танилцаад авав. Гэтэл “Одоохон” гээд гарсан хүүхнүүд эргэж ирээгүйг Цэцгээ анзаарсан ч үгүй. Цаг оройтож, бараг шөнө дунд болжээ. Зочид бараг бүгдээрээ явцгааж, төрсөн өдрөө тэмдэглэж буй нэгнээс гадна хоёр эр бас Цэцгээ, Ганбаа энэ хэд л үлдэж хоцорсон байлаа. Ганбаа нэлээд согтоод буйдан сандал дээр суугаагаараа унтаж байв.
Дараа нь юу болсныг Цэцгээ бүдэг бадаг л санах аж. Хэн нэгэн түүнийг тэврээд, хөхийг нь илэн таалж байсан хийгээд өөр нэгэн хөлийг нь үнсэж бас хэл, уруулыг нь озож байсан санагдана. Эхлээд Цэцгээ үүнийг нэг их сүртэй юм гэж бодолгүй эрчүүд согтуудаа тоглож байна л гэж сэтгэжээ. Тэр өөрөө ч дэггүйтэн үнсэлтийг үнсэлтээр хариулж, хөхөрч, өөрийнхөө чанга том хөхөнд залуусын гарыг татан авчирч илүүлж байсан аж.

Харин түүнийг буйдан дээр хэвтүүлээд цамцыг нь тайлж, банзлыг нь хуу татаж хаяхад л энэ гурван эр түүнтэй хурьцах гэж байгааг сая ойлгов. Тэрбээр зөвшөөрөхгүй байгаагаа хэлж, ойлгуулах гэсэн боловч нэг эр түүний амыг байдгаараа сорон озож, дуугаргасангүй. Тэр үед бас өөр нэг залуу шилэн оймсыг нь дотоожтой нь хамт тайлж байлаа. Цэцгээ өөрийг нь хүчиндэж байгааг ойлгоод айж орхив. Харин Ганбаа юу ч мэдсэн шинжгүй унтаж байлаа. Түүний хөлийг алцайлгах үед одоо тэдний нэгнийх нь эрхтэн нэвтрэн орвол өвдөнө гэдгийг мэдэж байв. Учир нь, түүний дур хүрээгүй болохоор эрхтэн нь хув хуурай байсан ажгуу. Гэвч хэн нэгний гантайсан эрхтэний оронд түүний гал улаан эрхтэнийг нэг нь үнсэн таалж, долоож эхлэв. Энэ нь Цэцгээд маш тааламжтай санагдсаныг хэлэх нь илүүц болов уу. Өөр нэг залуу хөхийг нь үнсэн таалж эхэллээ. Айдас нь яваандаа дур тачаал болон хувирав. Гэвч гэнэтхэн хаалганы хонх дуугарчээ. Гэрийн эзэн болох Батаа түүний уруулаас арайхийж амаа салгаад хаалга онгойлгож өгөхөөр очлоо. Гэнэт өрөөнд бөөн цагдаа ороод ирэх нь тэр.

Цагдаа нар Цэцгээтэй байсан хоёрыг сурамгай гэгч нь шалан дээр түрүүлгээ харуулж хэвтүүлээд гав зүүгээд авав. Харин Цэцгээд хувцасаа өмсөхийг санууллаа. Цэцгээ юу болоод байгааг ойлголгүй шилэн оймсоо өмсөж эхэллээ. Дотоож нь хаана ч юм алга болчихсон байжээ. Цамц, банзлаа өмссөн хойно цагдаа нар тэднийг бүгдийг нь гудамжинд авч гарлаа. Тэгээд бүгдийг нь фургонд суулгажээ. Эрчүүд шоконд ороод юу ч ярьцгаасангүй. Гэрийн эзэн Батаа цагдаад нэг сайн шанаадуулсан учир маанайж ангайгаад зомби аятай болчихсон сууж байлаа. Таван минутын дараа тэд цагдаагийн хэсэг дээр ирцгээв. Залуусыг хорих өрөөнд оруулж, Цэцгээ жижүүрийн өрөөнд үлдэв.
Цэцгээ энэ хооронд юу болсныг санах гэж хичээж байлаа. Хаанаас энэ цагдаа нар гараад ирсэн хийгээд тэднийг яах гэж энд авч ирсэний учрыг олох гээд Цэцгээ чадсангүй. Жижүүрийн цагдаа түүнээс ямар нэгэн юм асууж, тэр бас ямар нэг юм хариулж суув. Цэцгээ яагаад өөрөө хохирогч болж, Ганбаагийн найзууд хүчиндэгч гэмт хэрэгтэн болтлоо явсныг ойлгосонгүй.
Удалгүй энгийн хувцастай цагдаа ирж Цэцгээг дагуулан хоёр давхарт гарав. Өөрийгөө ахмад Уртнасан хэмээн танилцуулав. Цэцгээ түүний ширээний өмнөх сандал дээр сууж, ахмад Уртнасан түүнээс юу болсныг асууж эхлэв. Энэ ярианаас түүнийг диван дээр хэвтүүлэх үед нь хашгирахыг Батаагийн хөршүүд сонсоод цагдаа дуудсаныг Цэцгээ ойлгож авчээ. Мөн одоо Ганбаагийн найзуудад хүчингийн гэмт хэрэг үйлдсэн гэдгээр эрүүгийн хэрэг үүсгэх гэж буй гэнэ. Мөрдөгчийг протокол хөтөлж байх хооронд Цэцгээ энэ бол зүүд нойр биш бодит явдал гэдгийг гэнэтхэн ухаарав. Тиймээс энэ залуусын эсрэг гомдол гаргахгүй хэмээн мэдэгдлээ.

- Яагаад гэж мөрдөгч гайхан асуугаад “Эд чинь таныг хүчиндсэн шүү дээ” гэв. Цэцгээ хариуд нь:
- Би өөрөө л тэднийг өдчихсөн юм. Би л өөрийгөө тэгж авч явсанаас боллоо. Энэ залууст буруу өгөх юм алга хэмээн арай ядан хэлжээ.
Харин ахмад Уртнасан хэсэг зуур бодолхийлснээ түүнийг эдгээр нөхдөөс айх хэрэггүй, энэ хүмүүс үйлдсэн хэрэгтээ хариуцлага хүлээх учиртай хэмээн зөндөө ятгав. Цэцгээ энэ залуухан мөрдөн байцаагчийн өрөөнд сууж байхдаа Батаагийн гэрт болсон явдлын мэдрэмж эргэн төрж байгааг мэдэрч суув. Гэхдээ түүнийг эзэмдэх гэсэн тэнэгүүдээс гадна Цэцгээ өөрөө хүсэж байсан шүү дээ. Мөрдөгч эр тамхи гаргаад асаагуураа олсонгүй. Түүний юу яриад байгааг нь сонсолгүй Цэцгээ өөрийн мэдэлгүй,
- Намайг эзэмдээч! гэж чимээгүйхэн хэлж орхив.
Цагдаа түүний үгийг эхлээд ойлгосонгүй. Түүнд “Надад асаагуур байгаа” гэж хэлэх шиг санагджээ. Гэвч хэдхэн мөчийн дараа Цэцгээг сонжин харав. Бүсгүй түүний өмнө гуйсан царайтай сууж байлаа. Тэр бүгдийг ойлгожээ.
Залуухан болохоор нь нэрээр нь дуудахаар Цэцгээгийн шийдсэн Уртнасан босож, хаалга руу очоод дотроос нь түгжээд эргэв. Дараа нь зориг муутайхан алхсаар Цэцгээгийн өмнө ирж зогслоо. Цэцгээ сандал дээр хөлөө ачин сууж байлаа. Харин Уртнасан түүний өмнө юу хийхээ үл мэдэн гайхалзан зогсов.

Цэцгээ санаачлагыг гартаа авч хурдан хөдөлгөөнөөр өмднийх нь бүсийг тайлан, жийнсэн өмднийх нь товчийг мулталж, өмдийг нь доош шувтлав. Уртнасангийн дотоож жийнстэй нь хамт тайлагджээ. Цэцгээгийн өмнө залуу эрийн гантайж боссон том эрхтэн гараад ирлээ. Босгох гэж зовох хэрэггүй залуу хүний гантайсан том эрхтэн дур хүслийг нь улам бадруулж өгөв. Цэцгээ өөрийн мэдэлгүй гийнан дуугарч түүнийг нь хоёр гараараа атган амандаа хийлээ. Уртнасан Цэцгээг дуугүйхэн ажиглан зогсоно. Цэцгээ хөхөх гэдгийг үзүүлж өгч байлаа. Мэдээж шүү дээ. Хэдэн ч жил нөхрийнхөө сулбагар эрхтэнийг босгох гэж зовлоо доо. Цагдаа эр ийм маягийн “дайралтад” гүнзгий автаж, нүдээ анин зогсов. Түүний угийн том илд улам том болж, Цэцгээгийн аманд багтахаа болиод ирэхийн цагт хүүхэн өөрийнх нь гал улаан ялалтын хаалга нойтон оргиж, бүлээсэн чийгтэхийг мэдэрч эхэллээ. Цэцгээ одоо юу ч хийхэд бэлэн болсон байлаа.
Уртнасангийн ганжин мэт эрхтэнийг амнаасаа сугалаад тэрбээр босчээ. Банзал, шилэн оймс, дотоожоо хурдхан шиг тайлаад ширээн дээр гарч суув. Уртнасан гантайсан эрхтэнээ гүдэс гүдэс хийтэл хөдөлгөн, шувтархай өмдтэйгөө Цэцгээг харан зогсоно. Цэцгээ мань эрд зөвхөн нууцат агуй нь хэрэггүй юм байна гэж бодоод цамц, хөхөвчөө тайлан нэгмөсөн шалдалж орхив. Уртнасан хоромхон зуур бодолхийлснээ түүн рүү очиж хөлийг нь дээш өргөөд илдээ чиглүүллээ.

- Наад руу чинь биш ээ хэмээн Цэцгээ хашгирав.
Уртнасан бүрэнхийд буруу тийш нь эрхтэнээ чихэх гэснээ сая л ойлголоо. Цэцгээ өөрөө эрхтэнийг нь шүүрэн авч чийг дааж норсон халуухан ангал руугаа шургуулав. Бүх зүйл нь норж чийгтсэн байлаа. Тэрбээр маш удаан хугацаанд ийм хүсэл тачаалыг мэдэрч байсангүй. Тэр одоо яг хэдэн удаа дур тавьсанаа ч тоолж амжсангүй. Уртнасангийн гантгар илд бүлээд л, Цэцгээ дараалан дур тавиад л байлаа. Үнэхээр хагсарч гүйцсэн байв. Гэнэт Уртнасан,
- Аманд чинь тавиулмаар байна гэж тачаадсан дуугаар өгүүлэв.
Цэцгээ Уртнасанг дээрээсээ холдуулаад өмнө нь сөхрөн сууж том эрхтнийг нь амандаа арай хийн багтаалаа. Уртаагийн нөгөө юмны судас гүрвэлзэн жирэлзээд хэдэн хормын дараа Цэцгээгийн ам бал бурмаар дүүрчээ. Залгихгүй юмсан гэж бодсон боловч Цэцгээ шингэнийг яаж ч чадалгүй залгиж орхив. Цэцгээг сөхөрч суусан хэвээр байхад гайхан алмагдаж, дур тавьсандаа бахардсан Уртаа буйдан сандал дээр лагхийн унаад өгөв. Харин Цэцгээ нойтон салфеткаар амныхаа орчим үлдсэн шингэнийг арчаад хувцаслаж эхлэв. Цэцгээ,
- Чамд баярлалаа гэхэд хариуд нь залуу,
- Харин би чамд баярлалаа гэжээ.
Цэцгээ хувцаслаж дуусаад нарийн шилбэтэй янжуур гарган асаалаа. Тэр бас л хүсэж байлаа. Болоогүй байна. Олон жилийн хагсрал. Дур тачаал аа гэж. Цэцгээ өөртөө “Ухаантай бай” хэмээн шивнэв. Гадаа гудамжинд аль хэдийнэ гэгээ оржээ. Автобус яваад эхэлсэн байлаа.
- Одоо чи харих болсон байх аа. Энэ “сайхан гарууд”-ыг удахгүй тавиад явуулна аа. Тэд энд суугаад юугаа хийхэв. Танхайрсан учир жаахан торгоно. Тэгээд л тавиад явуулчихая гэхэд нь Цэцгээгийн дотор онгойх шиг болов. Энэ аз муутай гурван “гар” дурыг нь л жаал хөдөлгөсөн болохоос нөгөөхөө шургуулах аз нь дутсан юм чинь эрүүгийн хэрэг мэрэг үүсгүүлээд яахав хэмээн мань Цэцгээ бодсон билээ.

Хоёрдугаар хэсэг.
Гурвалсан эрсийн хүслийг гүйцээсэн нь
Цэцгээ хэсэг гайхав. Түүнтэй яг янхан шиг харьцаж, цагдаагийн хэсгээс хөөх шахуу гаргах байх гэж бодож байжээ. Тэрбээр босоод үүд рүү алхав. Ардаас нь Уртаа:
- Цэцгээ, би чам руу утасдаж болох уу? хэмээн асуужээ. Цэцгээ “Яах гэж?” хэмээн бодсон боловч түүнд толгой дохин “Болно оо” хэмээн аяархан дуугарав.
Гэртээ тэр хурдхан шиг харьж очив. Нөхөр нь унтаж байсан ч түүнийг өрөөнд ормогц сэрж, хэрүүл маргаан дэгдээж эхэлжээ. Түүнд хариу өгөх тэнхэл Цэцгээд байсангүй. Түүнээс салахын түүс болоод угаалгынхаа өрөөнд орж явчихав. Хувцасаа тайлж шидээд, шүршүүрийн усанд биеэ шавшин зогслоо. Бүлээн ус түүнийг сэргээж, ухаан санаа нь сэргэж сайхан болох шиг болов. Гэхдээ хэвлийнх нь доод хэсэгт хүслийн оч маналзаж, нарийхан хуруугаараа өөрийгөө өдөөн тачаадаж хэсэг хугацаа болов.

Түүнээс хойш гурван өдөр өнгөрчээ. Гэвч Уртнасан утасдсангүй. Гэнэт Цэцгээ залуу мөрдөн байцаагчийн өрөөнөөс гарч явахдаа утасныхаа дугаарыг үлдээгээгүйгээ санажээ. Хүсэл, тачаал гэдэг тойрч гарахад хэцүүхэн зүйл билээ.
Цэцгээ Уртаа дээр өөрөө очихоор шийдэв. Орой завтай болчихсон байна байх хэмээн бодоод ажил тарахын үед хүрч очлоо. Түүний өрөө рүү хонгилоор явахдаа тамхины үнэр ханхийж байхыг мэдрэв. Хаалгыг нь тогшоод Цэцгээ дотогш оров. Тэнд Уртаа өөр нэг залуугийн хамт сууж байлаа. Цэцгээг хараад Уртаа гайхсан царайтай ширтэв. Цэцгээ:
- Юу байна? Хажуугаар чинь өнгөрч яваад ороод гаръя гэж бодлоо гэхэд Уртаа:
- Юмгүй дээ. Сайн уу? Ороод ирнэ гэж санасангүй. Зоригоо, гарч бай, хө. Би энэ хүнтэй ярих хэрэг байна гэхэд нөгөө залуу толгой дохиод өлгүүрээс хүрмээ аваад гарч одов.
Цэцгээ асуухыг ч хүлээсэнгүй сандал дээр суулаа. Уртаа яг энэ мөчид түүнийг харна гэж бодоогүй бололтой санаа тавингуйгаар:
- Юу болов, Цэцгээ? Муу юм болоогүй биз? гэхэд Цэцгээ инээмсэглэн:
- Утасдахыг чинь хүлээгээд тэссэнгүй ирлээ хэмээн үнэнээ хүлээжээ.
- Утасдах зав ердөө гарсангүй. Уучлаарай, гэхдээ ингээд ирдэг чинь сайн хэрэг байна хэмээн залуу мөрдөн байцаагч хэллээ. Хариуд нь Цэцгээ:
- Цаг юу болж байна хэмээн нүд рүү нь ширтэн байж асуулаа. Уртаа нүдээ бултуулан:
- Ойлгосонгүй гэхэд Цэцгээ:
- За, чи одоо ямар ойлгоц муутай юм бэ дээ? Чи эмэгтэй хүн хүсэхээ больчихсон юм уу? гээд инээмсэглэв.

Түүний энэ асуултын хариу болж Уртаагийн нүүрэнд мангардуу инээмсэглэл тодров. Тэр босож, урьдын адил хаалгаа дотроос нь түгжээд Цэцгээгийн өмнө ирэв. Энэ удаа тэрбээр өмдөө өөрөө тайлж, том хэрэглэлээ гантайтал гаргаад ирлээ. Харин Цэцгээ энэ удаа суудлаасаа хөдөлсөнгүй.
- За, алив тэгээд гэх Уртаагийн халамцуу хоолойд жаахан захирангуй өнгө цухалзав.
Цэцгээ дуугүй л байлаа. Тэр түүнийг хүсэж байсан нь үнэн. Гэвч тэр юу хүсээд байгаагаа мэдсэнгүй. Уртаа дөхөж ирээд эрхтэнээ түүний аманд тулгав. Цэцгээ танил болсон эрхтэний нь амтыг мэдэрч байлаа. Тэрбээр амаа ангайлган илднийх нь толгойг амандаа шургуулаад, хэлээрээ долоон энхрийлж эхлэв. Урд нь хэзээ ч тэгэж байгаагүйгээр янаглан хөхөж, долоож эхэллээ. Тэгээд түүнийг биеэсээ жаахан түлхтэл санааг нь тэр даруй ойлгосон Уртаа бөгсөө хөдөлгөн шууд ам руу нь бүлж гарав. Ийм юмыг Цэцгээ хэзээ ч үзэж байсангүй. Ам руугаа хийлгүүлж буй болохоор өөрийгөө улаандаа гарчихсан янхан юм даа хэмээн бодож суулаа. Харин энэ удаа тэр өөрөө юу ч хийсэнгүй. Тэр зүгээр л амаа ангайлгаад сууж байхад Уртаа эрхтэнээрээ бүлж байлаа. Ингээд юу ч хийлгүй зүгээр сууж байх нь Цэцгээд таалагдсангүй. Удалгүй үрийн шингэн ам руу нь олгойдох нь тэр. Урд нь үрийн шингэн залгисан болохоор энэ удаа бүсгүй тоосон ч үгүй залгиж орхив.
Цэцгээ мөрдөгч залууг урьдын адил буйдан сандал дээр унаад өгөх байх гэж бодлоо. Харин Уртаа хэсэг зуур нүдээ аньж зогссоноо өмд, дотоожоо тайлаад ширээн дээр суув. Тэгээд:
- Нааш ир гэх дуунд нь тэсч ядсан өнгө илэрхий байлаа.

Бүсгүй явган суусан хэвээр түүн рүү ширтэж байхдаа “Би энэ эрийн хэлсэн бүхнийг хийх юм шүү” хэмээн бодож байв.
- Цэцгээ, чи үнэхээр тачаангуй бүсгүй. Би ч гэсэн тачаангуй залуу. Гэхдээ надад нэг сексийн зөгнөл байдаг юм. Харин чи энэ зөгнөлөө хэрэгжүүлэхэд минь туслаж чадах уу гэхэд бүсгүй:
- Чи яамаар байна хэмээн сөргүүлэн асуулаа. Тэгтэл мань эр:
- Би чамайг нэг найзтайгаа хамт эдэлмээр байна.
- Гэвч би тэгэж үзээгүй шүү дээ.
- Тэгээд чи хүсэхгүй байгаа хэрэг үү?
Хоёр минут орчим Цэцгээ юу гэхээ мэдэхгүй хэсэг суув. Дараа нь тэрбээр толгойгоо дохин “За” гэжээ.
- Тэгвэл би маргааш чам дээр очъё, тэгэх үү?
- Тэг ээ.
Маргааш нь Цэцгээ ажлаасаа тараад гарах үед нь түүнийг Уртаа тосов. Цэцгээ биеийн тамирын хувцастай байлаа. Тэрбээр нөхөртөө орой Скай ресортын цанын баазад ажлынхантайгаа хамт очно гэж хэлжээ. Уртаа түүнд машины хаалга онгойлгож өгөв. Жолоочийн суудал дээр өөр нэг залуу сууж байлаа. Уртаа түүнийг Сүхээ хэмээн танилцуулав. Цэцгээ арын суудалд Уртаатай зэрэгцэн суув. Тэгээд машин хөдлөнгүүт Уртаа түүний хөхийг хүрэмнийх нь гаднаас илсээр явлаа. Ингээд хотын нэгэн хорооллын есөн давхар байрны өмнө ирцгээв.
- За, хүрээд ирлээ хэмээн Уртааг хэлэхэд гурвуул машинаас буув.

Таван давхарт цахилгаан шатаар гарч 55 гэсэн дугаартай хаалган дээр ирээд хонх дарахад Цэцгээгийн үеийн нэгэн эр хаалга онгойлгож өглөө. Бүсгүй “Эд чинь гурвуулаа юм байна” хэмээн бодов. Гэрийн эзэн их л халамжтайгаар Цэцгээгийн хүрмийг тайлахад туслан өлгүүрт өлгөөд том өрөөндөө орохыг урив. “За, энэ гуравтай авалцаж өгөх юм биз дээ. Одоо яая гэх вэ, би өөрөө л хүссэн шүү дээ” хэмээн Цэцгээ бодож байлаа. Гэрийн эзнийг Дорж гэх ажээ. Цэцгээ угаалгын өрөө хаана байдгийг асуухад эзэн гараараа зааж өгөв.
Цэцгээ угаалгын өрөөнд ороод хувцасаа тайлав. Толинд өөрийнхөө биеийг шинжин хэсэг зуур зогслоо. “Би ч дажгүй биетэй юм аа” хэмээн өөрийгөө урамшуулан бодоод шүршүүрт орохоор шийдэв.
Үнэхээр ч тэр тун дажгүй биетэй нэгэн байлаа. Загвар өмсөгч биш ч гэлээ өөрийнхөө насанд бол залуухан харагдах бие хастай нэгэн. Хоёр хүүхдийн эх гэхэд хөх нь сэргэр чанга хэвээр.
Бүсгүй усанд орж дуусаад том өрөөнд ороход эрчүүд буйдан, сандал дээр сууцгаан шар айраг шимж байлаа.
Түүнийг бараг нүцгэн байгааг үл тоон Дорж:
- Цэцгээ, нааш ир. Энд суу хэмээн дуудав.

Цэцгээ буйдан дээр суугаад Доржийн өгсөн шилэн аягатай шар айргийг авлаа. Тэгээд тэрбээр шуудхан:
- Залуус аа, би харин хойшоогоо хийлгэхгүй шүү хэмээн хэлж орхив.
- Ойлгосоон, Цэцгээ. Энэ талаар бүү санаа зов. Харин нэг даруухан биш асуулт байна. Бид харин хаана чинь тавих вэ? Бидэнд бэлгэвч байхгүй шүү хэмээхдээ Уртаа түүний гоёхон хөхийг шүлэнгэтэн харсаар суулаа.
- Хаашаа ч хамаагүй. Үүнийг сонссон Дорж:
- Залуус аа, та нар шүршүүрт ор. Харин би орчихсон. Цэцгээ, хоёулаа унтлагын өрөөнд оръё гэжээ.
Цэцгээ босож, Доржийг дагасаар унтлагынх нь өрөөнд орлоо. Бүсгүйн араас түүний өгзөг рүү харсан Уртаа “Энэ орой ч харамсахын аргагүй сайхан өнгөрөх юм байна даа” хэмээн бодов.
Эхлээд Уртаа унтлагын өрөөнд оров. Харин Сүхээ араас нь оржээ. Тэдний энэ зугаа хоёр цаг шахуу үргэлжлэхэд Цэцгээгийн ам болон нууцат агуйд нь ямар ч зав өгсөнгүй. Бүх зүйл дуусахад Цэцгээ хүүхэн орон дээрээс босож ч чадсангүй. Эрчүүд том өрөө рүү юм уухаар ороход нүүр, цээж, цавиараа дүүрэн шингэн болсон Цэцгээ хэвтсээр хоцорчээ.
Удалгүй Уртаа, Сүхээ хоёр яваад өгөв. Харин бүсгүй Доржийнд өглөө болтол саатахаар хоцорчээ. Хэсэг амарч аваад тэрбээр Доржтой үүр цайтал загас наадуулав. Доржийн илд хэд ч тавьсан тэр дороо босох нь гайхалтай ажгуу.
Тэр шөнөөс хойш Уртаа, Доржоо хоёр энэ хүүхэнтэй ийм маягаар дөрвөн удаа загас наадуулжээ. Уртаа хүслээ ийнхүү гүйцээжээ.