Цэргүүд офицерын цадиггүй түүх оршвой (18+)

Эротик өгүүллэг -
Энэ хөгийн гэмээр явдлыг наяад онд Зүүнбаянд алба хашиж асан цэрэг, офицерууд бараг бүгд санах байх аа. Тэднээс л гарсан яриа юм.
Зүүнбаян зүгээр нутаг
Зүлэг, модгүй хөгийн газар гэж эхэлдэг  “Зүүнбаянгийн магтуу” гэх уртын урт шүлэг ид тарж байсан үе л дээ. Яг юуны анги байсныг нь яс бичээд яахав. Ямар ч байсан тэнд болохын дээдээр болсон явдал билээ л. Тэр цагийн Зөвлөлтийн Одесс хотын Цэргийн тусгай дунд сургуулийг төгссөн Бадрах гэдэг залуухан офицер Зүүнбаянд хуваарилагдан, цэргийн нэгэн ангид алба хаах болсноор энэ хөгтэй, бараг садар гэхээр адал явдал өрнөжээ.

Шинэхэн офицер Бадрахад Зүүнбаянгийн тухайн үеийн захирагч ганцааранд нь ганц өрөө байр гаргаж өгсөн нь ч ийнхүү дураар дургих нөхцөл бүрдүүлсэн байна. Тэр захирагчийг сайн таньдаг юм уу эсвэл ямар нэг арын хаалгаар тэгж ганцаараа нэг өрөөнд орсон байх. Түүнээс биш шинэ офицерууд гэр бүлгүй бол дор хаяж хоёул нэг өрөөнд амьдардаг байсан гэдэг юм. Тэгэхээс ч аргагүй байсан байх аа. Тэр том толгой л тэнд яагаад ч юм ганцаар суух болжээ. Зөвлөлтөд сургууль төгсч ирсэн залуус баараггүй чадах ганц юмтай ирдэг нь тэр үеийн хэлээр “Бардак зохиох” байгаа юм. Одоогийнхоор бол “Зад шоудах” маягтай юм уу даа. Ерөнхийдөө нэг тэгж тусах байх шүү.

Бадрах өөрөө ч бадарч, цацарсан цоглог сайхан залуу байсан гэдэг юм. Галшарын удамт хурдан хүлэг гэдэг шиг Ховдын гаралтай биерхэг, өнгөлөг харчуудын нэг л дээ. Тэр бүхэн нь нөлөөлсөн байхыг үгүйсгэхгүй. Бас бүсгүйчүүдийн өөрсдийнх нь төрөлх араншин ч нөлөөлсөн болов уу. Дүрэмт хувцастай эр тэдний нүдэнд тун сонин тусдаг гэнэ билээ. Тийм тал бас байхыг үгүйсгэхгүй л дээ. Тэр үед харьцангуй цадигтай, чанга байсан болохоор яагаад удирдлагуудынхаа хараанд өртөж, чихэнд хүрч арга хэмжээ авахуулаагүй юм бол гэдэг асуудал гардаг ч бусад офицеруудыг “найрчихсан” байж мэдэх юм. Түүний байрыг цаг, өдрөөр гуйх офицерын тоо алдарсан гэдэг билээ. Өнөөгийнхөөр буудлын цагийн үйлчилгээ маягтай юм уу даа. Нэг тийм завхарсан явдал тэр хавиар болоод одоо ч түүх болон хоцорчээ, хөөрхий.

Тэнд алба хаасан нөхөд одоо ч тэр талаар тод сайхан ярьдаг юм шүү. “Бадрах ч ёстой баллаж өгсөн дөө” гэж ирээд л амаа цууртал ярьж, завьжаа цууртал инээлдэцгээх бүлгээ. “Сайн эрс” өөрсдөө ч оролцож явсан байж мэдэх юм. Ерөнхийдөө нэг иймэрхүү байдлаар адал явдал эхэлсэн гэдэг юм. Бадрах салаан дарга тул салаа цэрэг захирах ажээ. Салааных нь цэргүүд тэр жил чухам яагаад тэгж таарсан юм бараг бүгд Улаанбаатар, Эрдэнэт, Дарханы хөвгүүд байжээ. Шинэ цэргүүдийн ар гэр болсон хойно хүүгээ цэрэгт явуулсан л бол “там”-д илгээсэн мэт сэтгэгдэлтэй үлддэг байсан үеийг хэлэх үү. Цэргийн албанд байдаг “дэг” гэх ойлголт илт гаарч байсан цаг байхгүй юу. Тиймээс цэргийн ар гэрийнхэн Карантины баяраар биш гэхнээ эхний жилд нэгээс, хоёр удаа эргэдэг байж л дээ.

Тэгээд ч тэр үед Зүүнбаянд ямар буудал, муудал байсан биш, цэргүүдийг ар гэрийнхэнтэй нь ганц, хоёр цаг уулзуулаад хаана хонохоо өөрсдөө мэд гэдэг байсан гэнэ билээ. Бараг үнэн байх. Шинэ цэрэг татагдаж ирээд удаагүй байжээ. Карантины  баяр арай болоогүй, ер нь тун дөхсөн үе байсан юм байх. Дарханаас цэрэгт татагдсан бас л бэлгэдлийн гэхээр “Дархан” орсон нэртэй цэрэгт ар гэрээс нь нэг өдөр эргэлт иржээ. Яагаад ч юм тэр цэргийн дунд эгч болох оюутан бүсгүй найз бүсгүйгээ хань татаад дагуулаад ирж л дээ. Орос хэлний багшийн дээд сургуулийн оюутан байсан гэдэг байх аа. Нэг тиймэрхүү л сургуулийн оюутан байсан бололтой. Дүүтэйгээ уулзахын тулд анги, салбарыг нь мэдэж байх ёстой. Дээр нь салааны захирагчаас нь чөлөө авна шүү дээ. Ингээд нэг мэдэхэд “Салааны захирагч Бадрахтай хүн уулзах хүсэлт гаргасан тул жижүүр дээр ирнэ үү?” гэсэн зар иржээ. Санаанд ч үгүй яваад очтол ёстой юу үзсэн гэж санана. Үе тэнгийн шахуу хоёр сайхан бүсгүй зогсч байжээ. Мэнд усаа мэдэлцээд “Дүүгээ эргэхээр яваа”-гаа хэлжээ. Нүдэндээ итгээгүй Бадрах ёстой л хүсэлт бүрийг нь ёсчлон биелүүлсэн юм байх. Хоёр бүсгүйг дагуулан үеийн офицеруудын харцыг унаган алхах нь түүнд өөрт нь ч таатай байсан биз. Баахан бичиг сачиг бүрдүүлсэн дүртэй хэсэг дагуулаад сая нэг юм дүүтэй нь уулзуулжээ. Түүнээс ч илүүгээр элдэвлэсэн байхыг үгүйсгэхгүй юм.

“Цэргийг ар гэрийнхэнтэй нь нэг их уулзуулаад байдаггүй юм. Дүрэм, журам нь ч тэр. Тэгээд ч зөвхөн миний тушаалаар ч болдог юм биш. Дарга нараас түр зөвшөөрөл авна. Тэгж байж 15 минут л уулзана шүү дээ” гэж ирээд л баахан бурахгүй юу. Энгийн хоёр бүсгүй юугаа мэдэх билээ. Тийм л юм байх гэж бодоо байлгүй. Тэгж, тэгж арайхийж дүүтэйгээ уулзвал нөгөөх нь жинхэнэ говийн гүрвэл болсон амьтан байна биз дээ. Дарханы цагаан залуу Африкийн аль нэг улсаас ирсэн “хар” шиг нүд, шүд хоёр нь гялалзсан амьтан гүйгээд ирж л дээ. Эгч нь бараг таньсангүй гэхэд хилсдэхгүй. Найз бүсгүй нь ч дүүг нь таньдаг учраас бүр дуу алдаж орхижээ. Тэгээд эгч, дүүс уулзаад авч ирсэн юмаа задлан байтал Бадрах холын санаа гаргажээ. “Энэ уулзалтын цэг мэг ч тиймэрхүү газар даа. Манайд очоод дүүдээ гарынхаа хоолыг хийж өгнө биз. Би мэдээд гурван цагийн чөлөө өгье” гэж ирээд л томрохгүй юу. Юм үзээгүй залуу бүсгүйчүүд баярлалгүй яахав. “Яасан сайн юм. Тэгье” гээд л гүйлджээ. Дэлгүүрээс мах зах авах гэтэл “Хэрэггүй” гэжээ. Тэр нь ч офицеруудын хөргөгчөөр дүүрэн байдаг цаг юм чинь. Тусгай хангалт шахуу байдаг байж л дээ. Тэгээд хоёр бүсгүй гэрт нь тухлаад дүүдээ болон офицерт ч хоол хийжээ. Бадрах хамт амьдардаг найзтайгаа ирж хоол идсэн байна.

Тэр нь бас Баянгийн гэх Одесс гаралтай офицер аж. Батхүү гэдэг юм байна. Танилцангаа хоёр эр ч гэрийн бас гарын хоол идээд авчээ. Сэтгэлдээ “юм” хадгалсан хоёр эр өмдөндөө тавих нь холгүй “Ажил тартал дүүтэйгээ ярина биз. Ажил тарангуут дүүг чинь ангид нь хүргүүлнэ. Та хоёр эндээ байж бай. Хотын сонин ярьцгаая.

Дархан байтугай Зуунмод ч энд хот л гэсэн үг. Тэгээд та хоёрын асуудлыг шийдье” гэх битүү хатуу үг хэлжээ. Өнөө Батхүү нь ч азаар дажгүй залуу байсан ажээ. Ингээд цаг харвасан сум мэт өнгөрч, цэргийг хуаранд нь хүргээд эгч нартай нь “ярилцахаар” найзын хамт иржээ. Хоёр бүсгүй ч бэлтгэлтэй байсныг үгүйсгэх аргагүй. Юмыг яаж мэдэхэв гээд хоёр лонх юм авч иржээ. Хоёр офицер ч юм гаргалгүй яахав.

Ингээд танилцах найр эхэлсэн байна. Зүүнбаянгийн халууныг хэлэх үү, бүгд л хүссэн ч, эс хүссэн ч нөмгөн байх тул эм амьтны бараа хараагүй хоёрын хуял тачаал бадралгүй яах билээ. Бадрахынх бүр ч бадарч байсныг өгүүлэх хэрэгтэй байх аа. Ингээд хоёр бүсгүй хоол унд, салат малат болоод багашаархан баяр, бардак хоёрын завсар юм эхэлжээ. Ширээ тойрч суугаад идэж уун, дуулж хуурдаж эхлэхгүй яах билээ. Орос магнитофон тавиад бүжиглэцгээжээ. Хоёр бүсгүйн сэтгэлд чухам юу орж, гарч байсныг хэн мэдэхэв. Адилхан цэл залуу улс тул нэг их цэрвээгүй биз. Гэрийн хоол, дэлгүүрийн юманд халан сайхан танилцаж инээд наргиан ч өрнөөд явчихсан байна. Эхлээд бага сага бишүүрхэж байсан хоёр бүсгүй халаад ирсэн болохоор эрээ цээрээ ч алдаж эхлэхгүй юу. Тэгээд ч үе тэнгийн хоёр царайлаг, биерхүү залуус тэдний сэтгэлд нийцэж байсан ч байж мэднэ. Тэгсээр байтал говийн шөнө айлчлалгүй яах билээ. Өрөөгөө зайчлаад бүжиглэх талбай гаргачихсан юм байх. Ерөнхийдөө дотроо учраа олоод ирцгээжээ. Лав л тэр оройдоо Бадрах цэргийнхээ эгчтэй, нөгөө хоёр нь хоорондоо найзалсан нь ойлгомжтой. Завсар зуур нь хөзөр тоглон бооцоо тавин үнсэлцэж бариад ч үзчихсэн байна. Ингээд нүүр бүр хагарна биз. Архи, дарснаас айлт байсангүй. Дэлгүүрийн худалдагчийг сайн таних, тэгээд ч гэрийг нь мэдэх тул санаан зоргоор авч байв. Замд аяншсан, бас хатуу юманд цохиулсан хоёр бүсгүй согтохын сацуу нойрмоглоод ирсэн нь мэдээж. Наргианы завсар чөлөөнд хоёр офицер “Цэргийн амьдрал хүнд шүү. Дэг мэг ч яахав.

Жинхэнэ эр хүн болгохын тулд залуусыг бага зэрэг чангалахгүй бол болдоггүй юм. Эр хүнийг эрхлүүлж биш элдэж хүмүүжүүлдэг газар байгаа юм. Дүүг чинь харж хандаж явна аа. Сайхан танилцлаа, холбоотой байна биз. Тэгээд ч дүү чинь халагдталаа бид хоёрын гар дээр байна шүү дээ” гэхчлэн сайхан сэтгэл, салаа бодол агуулсан үг хаяхаа мартсангүй. Ганц дүү минь энэ хачин албыг яаж ийгээд гайгүй өнгөрөөчихвөл болов гэх шахуу юмыг эгч нь бодож байсан нь мэдээж. Тэгэхээр тэр офицертэй дотно харьцахаас яах билээ. Тэгээд ч тогтсон нөхөр сүүдэргүй залуу эмэгтэйн занг ямар мэдэхгүй биш. “Замарсан ч яахав, дүү минь л” гэх сэтгэл төрөөд ирсэн байна. Найзаа бяцхан ажвал нөгөө залуу ч таалагдаж байгаа бололтой. Бас л яасан ч яахав гэх маягтай харагджээ. Тэгсхийгээд амрах болжээ. “Хос хосоороо амрах” санал гарчээ. Хоёр бүсгүй ч нэлээд “муудсан” байв.

Гол хүн Бадрах зочны өрөөндөө, Батхүү нь гал тогоонд амрахаар ор дэрээ янзлаад тус тусын бүсгүйг хөтлөн одоцгоожээ. Цэргийн эгч оронд оронгуутаа л унтах маягтай болоод иржээ. Мань хүн харин сэрвэлзээд иржээ. Тэгтэл гал тогоонд бүсгүй хүний дуу алдах сонсогдон нөгөө найз бүсгүй нь Батхүүд эзэмдүүлээд эхэлсэн нь тодорхой болжээ. Бадрах бүсгүйгээ дуудаад “Тэр хоёр эхэлчихжээ” гэсэн байна. Цэргийн эгч тэгье ч гэсэнгүй бас татгалзсангүй. Зөөлхөнөөр “Тийм үү ?” л гэсэн байна. Ингээд зориг орсон, угаасаа зоригоо чангалчихсан Бадрах дайраад шалдалж орхилгүй яах билээ. Чармай нүцгэн бүсгүй хүн хараагүй удсаных дур тачаал нь бадарч байгааг зүйрлэн хэлэх боломжгүй байв. Ер нь л шууд улаан галзуу дайраад л юмаа хийгээд авчээ. Хорь гарчихсан бүсгүй ертөнцийн жамыг үзэлгүй хаачихав. Элдвээр онгонтсонгүй. Санд мэнд цохиж аваад сая нэг юм ухаан орсон байна.

Ингээд л нэгэнт бүх юм эхэлчихсэн болохоор хоёр өрөөнд зэрэг зэрэг дуу авалцаад л үзсээр байгаад үүр цайлгажээ. Тэгээд чухам яасныг мэдэхгүй. Нэг мэдэхэд гал тогоонд нь эмэгтэй хүн гинших чимээгээр Бадрах бүсгүйтэйгээ сэрж орхижээ. Батхүү тэнд ёстой авч өгч байсан нь мэдээж. Тэр хоёр ч юу гэж тэгээд өнгөрөх билээ.

Тэр хоёрыг шууд дагажээ. Энэ удаа эрүүл байсан болохоор арай амттай секс болсныг хэлэх хэрэгтэй. Жинхэнээсээ амтлан барин, ноолон ноцон үйлджээ. Ажлын цаг ч болсон, идэж уух юм бэлэн байсан тул Батхүү тэр хоёр цэрэг хүний ёсоор гялс хувцаслаж, хооллоод гарчээ. Хоёр бүсгүй унтаж хоцроод өдөр хоол хийгээд хүлээж байх болсон байна. Бод “идсэн” хоёр шинэ цэргээ дуудан “Өдөр эгчтэйгээ нэг цаг уулзана биз” гэсэн товчхон тушаал өгсөн байна.

Бусдыг товчлон хүргэе. Бүгд жаягаараа болж, найзын буянаар “азарга”-аа усалсан найз нь ч өндөр сэтгэгдэлтэй байсан нь мэдээж. Хоёр бүсгүйг гаргаж өгчээ. “Өвлийн амралтаараа дүүгээ эргэж ирэх”-ийг даалган гар барин, бас үнсэн таалан үдээд үлджээ. Энэ үеэс Бадрах, Батхүү хоёрт нэг шинэ санаа орж иржээ. Цэргүүдээ сайн судлаад эгчтэй цэргүүдээр эргэлт зохиолгож байвал ямар вэ гэсэн санаа л даа. Ингээд цэргүүддээ далим болгон хэлсэн байна. “Аав ээж, эмээ өвөөгөө нааш гүйлгээд хэрэггүй. Тав тух алдаад ядарна. Ах нар хэрэггүй дээ. Ядаж гарын хоол хийгээд өгчих биш. Хиам, талх л авчирна шүү дээ. Дарханы эгч ирээд дүүгээ сайхан эргээд явлаа. Та нар харсан биз дээ? Дархаа бүр гэртээ хариад ирсэн мэт өнгө орчихсон байгаа биз?” гэж ирээд л ухуулсан байна. Тэгээд ухуулга, сурталчилгаа өндөрлөжээ.

Хорвоогийн өдөр хоног хийсэн өнгөрсөөр “Тангараг өргөх” баяр тулжээ. Цэргүүдийн ар гэрээс эргэлт ч ирэх нь тодорхой болоод ирэв. Маргааш баяр гэж байтал Эрдэнэтийн хоёр цэргийн эргэлт болох эгч нар иржээ. Нэг нь мөн л хорь гарч яваа, нөгөө нь гуч хэтрээд яваа болов уу гэхээр хоёр бүсгүй иржээ. Бадрах бүхнийг шийдэлгүй яахав. Жинхэнэ зохион байгуулна биз. Гуч гарч яваа нь илүү төлжсөнийх үү, Бадрахын харцыг булаагаад явчихаж. Хөх, өгзөг нь хэмжээндээ хүрсэн бүсгүй хүн ямар ч эрийн хүсэл сэтгэл булаах нь тодорхой. Хорьтон нь Батхүүгийнх болох нь гарцаагүй. Дүүтэй нь уулзуулсан шиг ажиж байхад эгчмэд нь нэлээд аальгүйдүү ажээ. Сав л хийвэл тас тас хөхөрсөн гүйнгэ харцтай аятайхан эмэгтэй ажээ. Үүнийг л нэг чарлуулж хонохсон гэх адын бодол тээгдэж авай.

Батхүү хувь хүртэх гэсэндээ бараг боол нь болоод хувирчихжээ. Хэлсэн болгоныг нь гүйцэтгэж, арын албыг хариуцаж байлаа. “Тангаргын баяр” тэдний ч баяр болохоор далимд нь бас баярлаад авна шүү дээ. Ахлах тушаалын офицерууд баяраа бараг эхэлсэн байв. Цэргүүдийн хоол унд ч сайжраад иржээ. Эрдэнэтийн цэргийг мөн л гэртээ эргүүлсэн нь мэдээж. Эгч нь нөгөө дүүмэдтэйгээ бууз, салат болоод явчихжээ. Цүнхэндээ ганц “юм”-тай нь ойлгомжтой. Хоёр офицер ч хангалттай бэлджээ. Зарим цэргийн эргэлт голцуу аав, ээж тул анзаарсан ч үгүй. Бүгд бэлэн учир юундаа ч санаа зовох билээ. Сайхан ааштай хоёр офицер байсныг л хэлэхэд хангалттай болов уу. Ингэсээр байтал ажлын цаг өндөрлөж, эргэлтийн цэргийг мөн л ангид нь үдээд өөрсдийн баяраа хийхээр болжээ.

Нөгөө бүсгүй нь нэлээд бүрэг бололтой. Барагтай бол ам нээхгүй ч эгчмэдийнхээ үгээс гарахгүй байв. Хувь заяагаар түүнтэй “золгох” болсон Батхүү харин яаж, ийж байгаад хэдэн үг сольж, овоо дуу шуу оруулаад авчээ. Баяр л болсон хойно ууж идэх, бүжиж тэврэлдэх хуультай юм чинь дээ. Үүнээсээ яахин хазайх билээ.  Зуу татаад, бүжээд эхэлсэн чинь өнөө дуугүй бүсгүй дуу ороод иржээ. “Дуугүй хүний доодох нойтон” гэж үг байдаг даа. Нэг тиймэрхүү маягтай, Батхүүтэй сээр хүзүүгээрээ тэврэлдэн бүжиглэж гарсан байна. Босон суун, идэж уун, бүжиж наадахыг эрчүүд биш эгчмэд бүсгүй ерөнхийдөө удирдаж байв. Гал ч хүүхэн юм, үзсэн харсан нь ч их биз. Тас тас хөхрөөд л, хундага тулгаад л, хөгжилтэй зүйл яриад л суух завгүй бүжиглүүлж байлаа.

Цэл залуу эрчүүдтэй наргих гуч гаруй насны бүсгүйд байх л асуудал юм. Гэхдээ мэдээж тааламжтай байсан авай. Залуу эрийн эгэм, цээжийг энгэр, хөхөөрөө түрэн бүжихэд өөрт нь ч, өрөөлд ч гоё мэдрэмж төрүүлж байсныг өгүүлэх юун. Тэгээд ч барагтай бол эм хүйстний бараа хардаггүй цэл залуу эрсэд ховор завшаан байлгүй яахав. Мансууран барин бүжиглээд бас уугаад байсан тул халах бүү хэл бүр согтоод ирцгээжээ. Орой ч болсон байна. Одоо л бүх юм эхэлнэ шүү дээ. Хаа очиж Батхүү, өнөө залуухан бүсгүй хоёр бараг түрүүлээд учраа ололцжээ. Ер нь тэгсэн шинжтэй байв. Бадрах тэр хоёр бүжиглэсээр гал тогоонд ороод гараад иртэл бүр үнсэлцэж байх нь тэр. Тэр хоёр бие биенээ нударсанаа хоорондоо ч ойлголцсон мэт болоод явчихжээ. Амрах агшин ч иржээ. Яс юман дээр хэн хэн нь тэгж хүссэн хэрэг л дээ.

Үнсэлцэж, ойлголцсон хоёр ороо дамжлаад гал тогоонд ороод шингэжээ. Гэрийн эзэн гучтан хоёр том өрөөндөө хоцорлоо. Энэ удаагийн “панаал” офицерынх бус хүүхнийх байсан нь ч мэдээж. Бараг зогсоо зайгүй шахам дүүгээ захих ажээ. Элдэв худал үнэн юм амалж, амаа цууртал чалчих хэрэг Бадрахад байсангүй. Зүгээр л хаа хамаагүй, сонссон дүр эсгэн, хааяа “Тэгэлгүй дээ” гэх ганцхан үгээр хариулж байлаа. Нэг талаар бүр амар болоод явчихсаныг хэлэх үү, биеэс нь ч бөөн юм аваад хаячих мэт санагджээ. Гал тогооны хоёр төд удалгүй ажилдаа оржээ. “Боль л доо. Түр хүлээгээч дээ” гэх бүсгүй хүний мансууруулам авиа сонсогдож авай. Батхүү ч их яарч байна даа гэх хөгжүүн бодол найзад нь төрж байлаа. Бадрахын бүсгүй бүгдийг удирдсаар бүр өөрөө чармай нүцгэлээд өвөрт нь гулсаад ороод иржээ. Дарах, углах, хөдлөх, тавих л түүний мэдэлд үлдэв бололтой. Ганц хүүхэдтэй гэсэн бүсгүйн юм нь орь залуу охидынх мэт сэтгэгдэл төрүүлсэн нь нэг талаар Бадрахын сэтгэлзүйтэй холбоотой ч үнэн хэрэгтээ бодит явдал гэдгийг хэлэх юун. Нөхөргүй бас тэгээд байнгын сексгүй бүсгүйн эрхтэн бариу байлгүй яахав. Тэгээд ч нэлээд сурцтай нэгэн байсан тул хөдлөх барихыг үзүүлж өгөлгүй яахав. Цэргийн төмөр орны пүрш салах нь уу гэлтэй шажигнаж байлаа. Ер нь үүн шиг секс ойрд үзээгүй санагдсаныг хэлэх юун. Явж явж энэ байтугай секс байхгүй юм чинь. Хатуу үнэнийг хэлэхэд Бадрах, Батхүү хоёрт яс юман дээр секс бол секс байсан үе шүү дээ. Батхүү гэснээс түүний өвөрт орсон бүсгүй үе үе орилох ажээ. Ер нь Батхүү нэлээд чалхтай бас галзуу секс талдаа эр гэдгийг Бадрах гадарлахгүй яах билээ.

Зэрэгцээд сексдэхэд тоогоороо ямар ч байсан Бадрахын дээр л гарна уу гэхээс дор орохгүй билээ. Хорин гурав, дөрөвтэй эрчүүд углахын дон шүглэсэн мэт байдаг хорвоо биш үү? Тэр ч ёстой ёсоороо болж авай.

Байрлал солин, сонгон үзэлцсээр мөн л үүр цайлгаад иржээ. Унтах хүсэл ч байсангүй. Унтах бол өдөр бүр тохиох биологийн процесс билээ. Харин секс тэр хоёрт тийм элбэг зүйл биш нь мэдээж юм. Төдөлгүй найз нь ороод иржээ. Нойр нь мөн л сэргэсэн бололтой. Жаал уух уу гэсэн санал тавьжээ. Энэ удаа пивоор жийрэглэсэн тул амны цангаа гаргах юмаар тасарсангүй. Амны цангаа тайлахын зэрэгцээ цатгалдуулдаг бас нэг шидтэй билээ. Мөн бага ч болтугай халаах нь даанч сайхан. Бүсгүй нь ч гал тогооноос нялуун дуугаар юм уумаар байна хэмээжээ.

Түүний хүсэлтийг биелүүлэхээр пиво, жүржийн ундаа барин оржээ. Мань хоёр ч тэндээ 100 грамм татан, закускаар даруулаад цангаагаа шар айргаар даруулсан шиг хэвтэж авай. Харин хэн хэн нь тамхи татдаггүй болохоор нэг авууштай нь өрөө утаанд даруулахгүй сайн талтай байлаа. Эгчмэд бүсгүй нэлээд ангаж, хагссан бололтой сав л хийвэл Бадрахыг өөрөө ноолж байлаа. Үгүй дээ л хөхнийх нь товчоор оролдох ажээ. Цэл залуугийн хэрэг юу билээ Бадрах ч зэвсгээ байн байн “байнд” нь зоож байв. Хоёр гурван байрлалаас хийх санал тавих нь эгчмэд бүсгүй арай илүү юм үзсэний шинж биз. Бүсэлхий нарийнтай, бөгс ондгор, дороос нэлээд хүчтэй ольдог онцлог секстэй эмэгтэй ажээ. Ерөнхийдөө Бадрахын ангаа, цангааг бүрэн тайлж байлаа гэхэд болно. Тэдэнтэй зэрэгцээд гал тогоонд ёстой гал маналзаж байв. “Яасан их тэгдэг юм бэ?” гэх бүсгүй хүний бүдэг дуу, “Яадгийм” гэх эр хүний эзэрхэг дуу ээлжлэн сонсогдож байлаа. Чухам орохоор эсхүл тавихдаа тэгдэг нь ойлгогдсонгүй.

Батхүүгийн бүсгүй байсхийгээд л гиншин, уйлагнаж байв. Тэр нь харин ч нэг талаар Бадрахын сэтгэлийг хөдөлгөн, сэрлийн галыг огшоох ажээ. Хоёр “Б” ч ёстой залуу азарга мэт байсныг хэлэх нь зүйд нийцэх буй за. Тэр шөнө тэгсхийж өнгөрөв. Цэргийн хээрийн сургууль, мургууль гээд тэнэж сурсан хаттай эрчүүдэд ганц шөнийн нойр юу байхав дээ. Тэсэх шиг л тэснэ биз дээ. Хоёр бүсгүй үд хүртэл унтаж амарсан нь ойлгомжтой. Тэр үед “Тангаргын баяр” ч эхэлж байлаа. Цэргийн наадам л гэсэн үг. Спортын янз бүрийн уралдаан, тэмцээн дарж өгчээ.

Цэргийн ар гэрийнхэн ирсэн учраас энд тэнд уулзалт, баяр хөөр тохиож байсан нь мэдээж. Цэргүүд бараг л халагдаад харьчихсан юм шиг баярын совин нүүрэндээ гэрэлтүүлэн алхацгаана. Тэд ч хол, ойрын гүйлт, турник энэ тэр гээд уралдаан, тэмцээнээр тасарсангүй. Баяр нэг иймэрхүү болж, шинэ цэргүүд тангараг өргөжээ. Шинэ цэргээ эгчтэй нь хоёр цаг уулзуулан амраажээ. Ингэсээр байтал орой ч болов. Баяр дахиад л үргэлжлэв.

Цэргийн газар амар ажээ. Дэг журамтай юм. Харин гэр гэртээ яаж ч болох нь тодорхой. Тэд гэртээ баярлахаар харьцгаав. Мань дөрвийн баяр бараг бэлэн байсан юм чинь дээ. Хоёр бүсгүй мөн л гарын хоол, даруулга бэлдэв. Эрчүүд хатуу чанга юмаа авцгаажээ. Энэ удаа ямар найрна, барина гэх биш, ууж, бүжээд л болох нь тэр байсныг өгүүлэх юун. Хэзээ язааны хосууд мэт өвөр түрий дээрээ сууцгаан эрхэлж гарчээ. Өчигдөр бараг унтаагүй тул нэг их үргэлжлүүлэлгүй тэгсхийгээд тааруулаад амарцгаажээ. Сексийн талаар сонирхуулаад байх ч юу байхав. Гал тогооны орилоон, том өрөөний уухилаан хослоод л болдог юм болдгоороо болоод явчихжээ.

Хоёр бүсгүйтэйгээ шөнөжин сексдэж хоножээ.

Ёстой л сэгсийтлээ сексдэж, шартатлаа ууж хонов гэдэг үг энэ удаа зөвхөн тэдэнд зориулсан мэт авай. Өрвийж сэрвийсэн юмнууд өглөө орноосоо өндийсөн нь мэдээж. Яагаад гэхээр үдийн алдад эргэлтийн хоёр эргэлт буцалтгүй одох байв. Тэднийг үдэж гаргахад зовлон байсангүй. Цэргийн хангамжийн бараанаас тор, цүнхийг нь дүүргээд Сайншанд орох шуудангийн машинд суулгаад ёслоод л болох нь тэр. Тэд бүгд ёсчлон болсоныг өгүүлэх илүүц буй за. Ханаж цадсан хоёр их л маадгар байлаа.

Ер нь нэг иймэрхүү маягаар цэргийнхээ ар гэрээр эргэлт авахуулан өөрсдийгөө ч бас давхар эргүүлэх ажилд мань хоёр бүр гаршсан байна. Хоёр “Б”-гийн залуу насны нэг, хоёр жил бараг тэгсхийгээд өнгөрчээ. Нэг удаагийн ээлжийн амралтаараа эхнэртэй болсноо Батхүү их л сонин болгон ярьж иржээ. Тэр явдал бараг тэр хоёрын амьдралыг өөрчилсөн гэхэд болно. Ер нь зугаалгын маягтай амьдрал тийм ч таатай биш юм гэдэг нь ойлгогдоод иржээ. Тэр намар Батхүү нь гэрлэж, нүдэнд дулаахан сайхан бүсгүй дагуулж ирээд тусдаа гарсанаар Бадрахын ганц эрийн жаргал жил орчим үргэлжилсэн гэнэ билээ.

Бадрах ч ээлжийнхээ амралтаар эхнэр олж ирэхээр хот явжээ. Тэр үеийн гайгүй амралтын нэг болох Тэрэлжид амарсан нь чухам л аз дайрсан хэрэг байсныг хэн мэдэх вэ. Насан туршийнхаа хань болох намбалаг, сайхан үеийн бүсгүйтэй танилцсанаар Зүүнбаянгийн цэргийн тэр нэгэн ангид бас нэг шинэ гэр бүл нэмэгдсэн түүхтэй. Цэргүүдийнхээ эгч нарыг “цувуулан” жаргадаг цадиггүй нэгэн офицерын түүх ч ингээд хаагдсан гэх. Өвчтөн эдгэхээр өвчний түүхийг хаадаг шиг л юм болсон буй за. Амьдралыг яалтай ч билээ. Хэн хүний амьдралын түүх дундуур дайраад л өнгөрдөг зүйл юм уу даа. Зүүнбаян зүгээр нутаг гэж…
Эх сурвалж www.wikimon.mn