Солонгос хэлнийхээ ачаар солонгос, монгол хүүхнүүдийг “солиоруулжээ”

Ууганаа угаасаа Улаанбаатарын унаган иргэн билээ. Нийслэлийн арван жилийн нэгэн сургууль дүүргэж буй жил нь Монголд ардчилал гарч, насаараа хавханд байсан юм шиг монголчууд гэнэт суллагдаж, эрх чөлөөг дураар дургихын чинээ бодож асан цаг юм. Сургууль төгсөнгүүт конкурс өгч, дуртай сургуульдаа элсэнэ гэдэг ойлголт сарниж, сурсан ч, эс сурсан ч эр хүн амьдрахдаа л амьдарна гэх өрөөсгөл сэтгэхүй нийгэмд тогтож эхэлсэн билээ. Энэ нь Монголын боловсролын тогтолцоог олон жил доголдуулна гэж хэн санах билээ. Эрчүүд болгон наймаанд мордож, архинд орж эхлэхэд хоосон хоцорсон орон зайг нь охид бөглөх болсноор сэхээтнүүдийн бараг 90 хувь эмэгтэйчүүд болтлоо туйлширсан түүхтэй. Эмнэлэг, сургууль ч яахав эмэгтэйчүүд ажиллахаар бурхнаас заяасан газар гэхэд болно л доо. Уул уурхай, барилга, зам, машин механизм хүртэл охидоор дүүрч байсны гор нь яг өнөөдөр улс оронд маань тохиож буй.

Яг л энэ үед сургуулиа төгссөн Ууганаа яахаа мэдэлгүй улаанбаатарчуудын, ер нь хөвгүүдийн нэгэн адилаар чухам хэрхэхээ бодон гэртээ хэд хоножээ.  “Сургуульд орох уу, наймаанд явах уу?” гэдэг бодол толгойг нь хоёр хуваачихаад байсан хэрэг л дээ. Тархиных нь баруун тал бөмбөлөг “Ээ, Ууганаа, эртхэн сургууль бараад” гэх бол харин зүүн хэсэг нь “Элэнцгийн чинь сургууль, мургууль, Эрээн явахгүй юү. Эртхэн хөлжөөд ав” гэсэнтэй агаар нэг юм л даа. Билиг оюун хариуцдаг хэсэг, бие махбод хариуцдаг тал хоёрын тулаан тийм ч удаан үргэлжилсэнгүй, завсрын гэхээр нэгэн сонин тохиолдол болжээ.

Тэр бол сургууль ч биш, наймаа ч биш, дамжаа байлаа. Дамжааны болзол нь ч их хөөрхөн юм. “Солонгос хэл зааж, сайн сурагсдыг Солонгост дадлагажуулна” гэсэн  өгүүлбэр юм. Хятад бол ч бараг гадаад биш болчихоод байсан үе л дээ. Монголын нутаг дэвсгэр тэр чигтээ хятад бараанд хучигдаад байсан юм л даа. Эхэндээ ч овоо чанартай бараа ирдэг байж билээ. Монголчуудын толгойг бүрэн уургалж авсныхаа дараа харин хулхи бараа гэгчээрээ булж өгсөн дөө. Ийм л цаг мөчид Солонгос гэдэг үг ганц нэгээр цухалзаж байсныг тэр үеийнхэн андахгүй нь мэдээж. Ганц нэг хүн Солонгос яваад ажил хийлээ, энэ тэр гэж ярьж байсан санагдана. Солонгосыг “ардчилсан” гэх нөхдөөр л ойлгодог төдий байснаас Өмнөд буюу БНСУ-ын талаар тийм ч сайн ойлголт байгаагүй цаг гэж болно. Сөүлийн гэх Олимпийн дараахан гэхэд хилсдэхгүй болохоор Өмнөд Солонгосын нийслэлийг Сөүл /бүр Сеуль хэмээдэг байсан бөлгөө/ гэдэг юм байна гэх зэрэг мэдлэг хуримтлагдаж асан үе гэсэн ч болно. Яагаад ч юм тэрхүү дамжаа Ууганаагийн сонирхлыг ихэд татсан нь тохиолдлын ч биш, төөрөг тавилангийн хэрэг байсан нь хожмоо тодорхой болсон бөлгөө. Ямар нэг юманд анхдагч байдаг болохоор Монгол дахь солонгос хэлний бараг анхных гэж болох дамжааг тэд хориулаа төгссөн гэдэг юм билээ. Монголчууд л болсон хойно монгол сэтгэлгээгээр бүхнийг өөрчилж орхидог тул солонгос хэлний тэр дамжаа төгссөн 20 хүний зургийн цомог/мантаж/ хүртэл түүнд байдаг юм билээ. Ямар нэг юм төгсвөл мантаж хийлгэх бас тэмдэглэх ёстойг монголчууд мэдэхийн дээдээр мэдэлгүй яахав. Зарим газар бүр багшлах биз. Ууганаа хэсэг бодоод ер нь тэр дамжаанд явъя гэж шийджээ.

Дамжааны хичээллэх хугацаа 45 хоног агаад төлбөр нь ердөө 1000 төгрөг байж л дээ. Мөнгөний ханш тийм байсан тул бас ч гэж чанга мөнгө л дөө. Англи хэл сурах хэрэгтэй гэдэг хөдөлгөөн өрнөчихсөн тул үеийнхэн нь тийш хошуурч байсан ч Ууганаа өөрийн мэдэлгүй тэр дамжаанд оржээ. Дамжаанд сурч байхдаа Ууганаа 19 шүргэж яваа “зандан” шахуу хөвүүн байсан нь ойлгомжтой. Хэлний дамжаа хэлний л дамжаа хойно тэгсхийгээд өнгөрсөн нь мэдээж. Тэдэн дотроо арай дөмөг байсан Ууганаа тэргүүтэй таван нөхөр Сөүлд анхны гэхээр “Солонгос хэлний мэргэжил дээшлүүлэх гурван сарын курс” гээчид явах болчихжээ. Өнөөгийнх шиг монголчууд шавчихсан байсан биш, саадгүй явчихсан нь мэдээж. Цагаан хэрмээр хүрээлэгдсэн хот гэхээс хэтрэхгүй ойлголттой тэд Бээжингээр дайран нүд тайлаад Сөүлд буухдаа ёстой л үлгэрийн гэхээр их хотод хөл тавьж орхижээ. Юун Улаанбаатар, 40-50 мянгат байхав. Хаашаа явж буйгаа ч мэдэлгүй толгой нь эргэсэн байна. Энэ бол ёстой наад захын хэрэг байлаа. Солонгосоор мэндлэх төдий л улс шүү дээ. Нэр, хаягийг нь ч мэдэмгүй нэгэн их буудалд буужээ. Одоогийнх шиг хулхидна барина гэсэн ойлголт ямар байсан биш дээ. Сургалт, мургалт нь ч эхэлсэн юм байх. Энэ бүхэн тийм ч сонирхолтой биш тул товчлоод өнгөрсөн нь дээр буй заа. Ууганаа энэ талаар дурсахдаа жинхэнэ элэг авмаар юм ярьддаг бөлгөө. Хэлний курс нь ч дуусаад ирэхийн алдад тэднийг ахалж явсан, арай юм үзэж нүд тайлсан ахмад нь болох 30 гарч яваа эр Тулгаа нэгэн сонин санал гаргажээ. “Эндэхийн хувийн үйлдвэрүүдэд ажил хийж болох юм байна. Миний нэг сайн танил талхны үйлдвэрт ажиллаад хэдэн сар болж байгаа ажээ. Маргааш очиж уулзъя. Үйлдвэрээ үзүүлнэ гэсэн юм” хэмээжээ. Маргааш нь хэдүүлээ Сөүлээс гараад давхичихжээ.

Тулгаа найзтайгаа тун тохиолдлоор гэхээр таарсан байгаа юм. Сөүлээс гараад арай багавтар гэж болохоор нэгэн хотод яваад оччихжээ. Хотын захын нэгэн үйлдвэрт очсон юм байх. Талхны үнэр ханхалсан үйлдвэр байсан аж. Тэнд нь найзаас нь гадна хоёр нөхөр ажилладаг бөгөөд Улаанбаатараа ярьсан шиг баахан сөжүүдээд тэнд ажиллахаар шууд үлдчихсэн гэдэг. Сарын цалин нь санаанд оромгүй дуулдсан нь мэдээж. Тэр үеийн 800 ам.доллар маш их мөнгө байлгүй яахав. Монголд их эмчийн цалин 2000 орчим л төгрөг байсан шүү дээ. Бараг л, бараг ч юу байхав, бодит байдал дээр саятан болчихож байгаа юм чинь. Хамт ажилладаг залуус нь ч зөвхөн ажлын төлөө ирсэн нөхөд байсан агаад олсон зөөснөө ар тийш явуулдаг бас ч гэж бизнес санаа суучихсан, нутагтаа очоод тэгнэ, ингэнэ гэсэн бөөн төлөвлөгөө болсон залуус байсан нь ч нөлөөлсөн байна. Тэдэн шиг ажиллаж сураагүй тул эхэндээ бага зэрэг ядарсан нь тодорхой юм. Гэхдээ л их мөнгөний үнэр авсан залуу хүнд юу байхав. Гэрийнхэндээ хэл дуулгаад тэнд ажилд орсоноо хэлсэн нь мэдээж. Анхны цалин болох 800 ам.доллар гар дээрээ тавьчихаад золтой л зүрх нь зогсчихсонгүй. Хэзээ нэг цагт ингээд машин авах дайны мөнгө бариад зогсч байна гэж зүүдлээ ч үгүй хүн шүү дээ. Тэгээд ч өнөөгийнхөн шиг шоудах энэ тэрийг мэдэх биш. Ах нарынхаа хамт ресторанд орж тасартлаа сайхан сөжүүдээд л өнгөрөхгүй юү.  Цалингаасаа 10 ам.долларыг нь халаасалж үлдээд үлдсэнийг нь аав, ээж рүүгээ хүнээр явуулсан гэдэг билээ.

Ингээд нэг л мэдэхэд хоёр жил болчихсон, хураасан нөөсөн нь юу ч хийсэн хүрэхээр болоод ирсэн тул хоёр сар зугаалаад бушуухан нутаг буцахын хүслэн болсон байна. Нутаг нэгт ах нартайгаа Сөүлтэй нэг сайн танилцахаар аялалд гарсан байгаа юм. Бас нэг зүйлийг хэлэхгүй өнгөрч болохгүй байх аа. Монголчууд чухам л тэр үед буюу ерээд оны эхээр Солонгос явах өвчнөөр өвчилсөн бөлгөө. Сул чөлөөтэй болсон хэд Сөүлийг ёстой нэг нүхэлж өгсөн юм байх. Одоогийнх шиг Түндэмүн энэ тэр дээр уулзана, барина гэх биш, тааралдсан болгоноор л ороод явахгүй юү. Тоглоомын газар таарвал тоглоод л, уушийн газар учирвал уугаад л, үзвэр тохиолдвол үзээд л явцгаасан гэдэг билээ. Тэгж явтал ах нар нь нэг санаа гаргасан нь эр л амьтан болохоор Ууганаад таалагдалгүй яахав. Тэр нь “Эмсийн хүрээлэн”-гээр эргэлдэх авай. Эхлээд албан ёсны газраар нь оржээ. Асар том шилэн барилгын нэг давхар тэр чигтээ шилэн хоргоор дүүрсэн байх агаад элдэв онцлогоо тоочсон эрээн мяраан зар бүхий хоргон дотор эрх танхи солонгос бүсгүйчүүд өнөөгийн хэлээр их л эротик янзтай сууцгаах аж. Пайзыг нь харвал сайн үүлдрийн мал зарж буй аятай юм. Нас, хүйс, өндөр, нам, жин гээд л бүхий л хэмжээс байх агаад хоног, цаг, хагас өдрийн үнэ ханш нь ч хамт байх аж. Юм үзээгүй хүмүүс бол ч харсанаа л авчихаар охид юм гэнэ. Нэгтэй нь удаан маазрах хүсэл үгүй тул бушуухан “цохиж” орхиод дотор нь “сэлээд” жаал үзмээр санагджээ. Ёс журам нь нэлээд ярвигтай бололтой.

Санал болгосон бүсгүйнхээ хоргоны дугаарыг кассанд хэлээд төлбөрөө хийж орхиход л тэр бүсгүй түүнийх болдог юм байна. Мэдээж бүгд мэргэжлийн биеэ үнэлэгчид байсан агаад үйлчилгээ нь ёстой тасархай байлгүй яахав. Гэхдээ нөгөө “юм”-ых нь цаг дэндүү богино бөгөөд ердөө л 20 хүрэхтэй үгүйтэй минут үлддэг юм байна. Цэл залуу, нэлээд хагссан улсад ч бол болоод явчих бололтой. Өрөөнд оронгуут усанд оруулж, угаасаар байгаад цагийн ихэнхийг авдаг нь нэг талаас үйлчилгээ мэт ч нөгөө талаас бүсгүйчүүдэд ч аятай тусдаг бололтой ажээ. Бүтэн цаг ноолуулахгүй гэсэн санаа ч байж мэднэ. Харин нэг авууштай нь согтуу, галзуу хүмүүст үйлчилдэггүй гэх. Бас нэг санаанд нийцсэн зүйл нь тэд зөвхөн ажлаа хийж буй тул хундага тулгах, танилцах шаардлага огт байхгүйгээс гадна хулгайд юмаа алдана гэсэн ойлголт байхгүй. Мөн бэлгэвчгүй хийлгэдэггүй нь л нэг тиймэрхүү юм гэнэ. Ууганаагийн авсан бүсгүй өөртэй нь чацуу шахуу овоо өндөр, бүсэлхий сайтай ч солонгос эмэгтэйчүүдийн ерөнхий төлөвөөр ташаа, тааз муутай ажээ. Энэ талаар хожим нь сайн ойлгосон билээ. Хятад, солонгосууд яагаад монгол хүүхэн гэхээр ухаанаа тавьдгийн учир тэр байжээ. Япон, солонгос, хужаа хүүхнүүд хөх, бөгс, гуя, хас нэг л тааруу байдаг нь хэвийн үзэгдэл ажгуу. Олны дотор овоо хүүхнүүд байх нь гарцаагүй ч олонхи нь тиймэрхүү гэдгийг хэлсэн юм шүү. Монгол охид, бүсгүйчүүд тэдний хажууд ёстой тоомсогууд бөлгөө. Нэг тийм солонгос охиныг цагийн 100 ам.доллараар аваад өвөртөө хийчихжээ. Тэврэлдэх, ноололдохын талаар ярилтгүй ч яг сэксийн үед, бүр оргил үед нь хүртэл озолдох нь бүү хэл, үнсүүлдэг ч үгүй аж.

Зөвхөн хөдөлгөөн, дуу чимээгээр тачаадуулаад бэлгэвчтэй хийсэн болдог нь онцгүй байсан ч солонгос хүүхэн анх удаа үзэж байна гэхээр сонин байжээ. Цохиж дуусав уу үгүй юү нойтон салфетка, зориулалтын алчуураар арчин, бэлгэвчийг ёс журмын дагуу устгаад, шүршүүрт оруулснаар ажил өндөрлөдөг юм байна. Нэг тийм ёсорхуу, “дипломат секс” хийгээд гарч ирвэл нөхөд нь ч хүлээж байсан бөгөөд бүгд л сэтгэл дундуур харагджээ. Тулга ах нь “Ёсолсон боллоо. Тавих ч гэж дээ, гар хангалгаас ч ялгарах юм алга” гэсэн нь бараг бүгдэд нь адилхан байсныг илтгэх мэт. Давсгаа түр сулласан залуус уушийн газар орон ууж, идсэн нь мэдээж билээ. Энэ үеэр бас нэг шинэ санал гарав. Мөн л адтай, ахмад нь болох Тулга гаргажээ. “Улаанбаатарын хүүхнүүд гэдэг шиг газар байдаг юм байна. “Улаан дэнлүүний хүүхэн” гэдэг бөгөөд тийм нэртэй гудамж хүртэл бий гэнэ. Тэндхийн хүүхнүүд нь саяын бүсгүйчүүд шиг албаны байдалтай биш тэгээд ч арай хямд, 100 ам.доллараар хоночихсон ч болдог гэж нэг нөхөр ярилаа” гэжээ. Ингээд бүгд “Улаан дэнлүүний хүүхэн” авахаар “Улаан гудам” руу явжээ. Олны хөлд дарагдсан нэгэн өргөн чөлөөнд хэн нэгнийг хүлээсэн аятай охид, бүсгүйчүүд мал мэт “бэлчиж” байжээ. Ганцаараа, хоёр гурвуулаа гээд л холхилдох агаад бараг толгой дараалан тамхи татдаг бололтой ажиглагджээ. Эхлээд жаал ажигласан байна. Охид, бүсгүйчүүд нь харьцангуй дажгүй хийгээд зарим нь харцаар өдөх маягтай элдэв үйлдэл, хөдөлгөөн хийж үзэгджээ. Тавуулаа явсан болохоор хоёр хоёроороо нийлчихээр нэг нь сондгойрчих гээд болдоггүй гэнэ. Гэхдээ бүгд солонгос хэлэнд бусдыгаа бодвол “ус цас” болчихсон тул айх аюул байсангүй.

Тэгж байтал мөн л манлайлагчийн хувьд Тулга ах нь “сүрэг” бүсгүй рүү очжээ. Хэсэг ярилцаад нөхдөө дуудсан байна. Төдөлгүй таван “Ким” бэлэн болжээ. Бүгд нэг “сорт”-ын охид байсан нь мэдээж. Тэд гурав, хоёроороо салан хонох болжээ. Дотроо хоёр, гурав, түүнээс ч олон өрөөтэй, бие биедээ саад болохооргүй буудал ч байдаг гэжээ. Бүсгүйчүүдийн очдог, бараг байрладаг буудал юм байна. Ердөө хажууханд нь учраас унаа унашны ч хэрэг байсангүй. Дотроо ресторантай тансаг буудалд хоёр, гурваар салсан өрөө аваад охидтойгоо жаал наргихаар шийджээ. Эхлэл, оршил хэрэгтэй нь мэдээж. Тулга туршлагатайгаараа Ууганааг аваад хоёр хүний, гэхдээ дотроо тусдаа өрөөнд орсон байна. Нөгөө гурав нь нэгдсэн нь мэдээж. Тэгээд нийлээд ресторанд орсон байна. Бүх зүйл тодорхой байв. Манай биеэ үнэлэгчид шиг тооцоогоо урьдаар хий энэ тэр гэж огт шаардахгүй агаад тэр нь зөвхөн өвөр, түрийдээ орох үед л яригддаг зүйл юм байж. Бас нэг ажиглагдсан зүйл нь солонгос биеэ үнэлэгчид манай янхнууд шиг тасартлаа ууж, орилж чарладаггүй юм байна. Тэгвэл ч хууль нь хатуу, чанга болохоор ёстой л салам торгуульдаг бололтойгоос элдэв ааш, араншин гаргадаггүй мэт санагджээ. Ингээд боломжийн наргиад бие биесийн өрөө рүү оджээ. Нэг давхарт зэрэгцээ өрөөнүүд тул хоорондоо холбоотой байхад ч амар байжээ. Ууганаа, Тулга ахтайгаа өрөөндөө ороход шөнийн 22,00 цаг болж байсан аж. Байрлагчид хоносон бол маргааш нь хүссэн цагтаа гардаг нь бас нэг авууштай санагджээ. Манайд бол өдрийн 12,00 цагаас өмнө гарах ёстой, түүнээс удах бол цагийн мөнгө нэмж төлнө гээд юм юм бий л дээ.

Ууганаатай унтаж хэвтэх бүсгүй “усан нүдэн гүнж” л гэхээр гүйлгэнэсэн очирхог харцтай, уян налархай, хорь эргэм насны солонгос эмэгтэй байлаа. Тулга ахынх нь хүүхэн ч хөөрхөн юм. Тулга ах нь нэгэн зөвлөгөөн өгчээ. Үнэндээ Ууганаа Монголд байхдаа тохиолдлын харьцаанд хоёр л удаа орсон ямар ч туршлагагүй хөвгүүн байлаа. Солонгост ирж солонгос хүүхэн үзэж, ийм юмны амтанд орох тавилантай байсан нь сонин юм. Эр хүний амьдрал ч нэг иймэрхүү маягаар эхлээд урсч өгдөг хойно доо. Тулга ийн ярьжээ. “Ахын дүү, одооноос хүүхэн цохиж сурна даа. Солонгос хэл сурсан шигээ солонгос хүүхэн нухаад амьдралдаа түүхийн шинэ хуудас нээчихвэл бас л сонин байлгүй яахав. Монгол хүүхнүүдийг насан туршдаа эдлэхээс хойш эндээ юм юм үзэж ав. “Камасутра” уншсан биз дээ?” гэжээ. Зургийг нь л хальт харсанаа хэлбэл “Тэгвэл ах нь охолт болгоны чинь өмнө зөвлөнө” гээд эхний зөвлөгөөг ийн өгчээ. “Эхлээд үндсэн байрлалаар хий. Тэгэхдээ хоёр хөлийг нь мөрөн дээрээ тавиад тултал нь хийгээд цохидог юм шүү” гэжээ. Ёсоор болгов. Овоо чацархаг бүсгүй юм. Хоёр өвдөг нь шанааг нь шүргэх шахам харааны талбайд нь харагджээ. Салтаа, саамыг нь дэлгэж байгаад тултал нь бүлж орхивол, Ооох.. гээд дуугаа хураасан нь их л сонин мэдрэмж төрсөн бололтой. Оволзтол нь цохиж байгаад тавьчихжээ. Орь залуу хүн болохоор углав уу, үгүй юү л тавина шүү дээ. Тийм үед тоог л эрхэмлэдэг нь эр амьтны, эр хүний жам бөлгөө. Формдоо орсон эр л бүсгүйнхээ дур тачаалыг хангахыг бодно уу гэхээс бусад үед өөрийгөө болгодог нь ч эр хүний ёс бөлгөө. Дахин хийв.

Солонгос бүсгүйг бараг идэж орхижээ. Азаартсандаа болоод эгэм, хүзүүг нь эрээн цоохор болгож орхижээ. Эл бүсгүй элдвийн хориг тавьсангүй. Харин бэлгэвч хэрэглэхээс татгалзсанд 20 ам.доллар нэмэхийг л хүссэн байна. Тэр үед одоогийнх шиг ДОХ, ДАХ хавтгай байсан биш. Германд байсан нэг нөхрөөс л ДОХ гэдэг өвчин илэрсэн гээд “Аль таарсан газар нь алах хэрэгтэй” гэх зэргийн яриа л өрнөж асан үе шүү дээ. Солонгост ч тийм байсан бололтой. Охид нь тэр талаар мэдлэг муутай ч байсан уу, ямар ч байсан бэлгэвчгүй хийнэ гэхэд нэг их цааргалдаггүй байжээ. Хоёр дахь цохилтыг мөн л Тулга ахынхаа зааснаар гүйцээжээ. Гэхдээ солонгос бүсгүйн хүссэнээр бүсэлхий дор нь дэр ивсэнийг эс тооцвол гойд сонин байгаагүйг хэлье. Төдөлгүй Тулга ах нь хаалга тогшоод “Одоо араас нь хий. Дөрвөн хөллүүлээд углаж орхи” гэжээ. Бараг хэлж дуусаагүй байхад өнөөх нь гантайгаад ирсэн байна. Жимсний шүүс уун хэвтсэн “наадгай”-г тэр дор нь арагш эргүүлээд доош нь харуулж орхижээ. Хэвлий доогуур нь өрөөсөн гараа явуулаад таттал өндөөгийд дөрвөн хөллүүлж орхижээ. Ууцаараа хотойгоод, өгзөг нь ар тийш овойгоод янзтай харагджээ. Тэгэнгүүт нь сунагар улаанаа явуулж орхилгүй яахав. Бүсгүй бага зэрэг займчаад хүлээн авчээ. Ингээд балбаж эхэлтэл мань эрд сонин санаа төржээ. Хөдөөгийн биш ч Ууганаа монгол хүн юм болохоор тэгж санагдсан байх л даа. Эхлээд, азарга гүүн дээр мордох л ийм байдаг байх даа гэж бодогдсоноо, төдөлгүй морь унаж яваа мэт санагджээ.

Инээд ч хүрэх шиг болоод бүлээд байж. Тэгж, тэгж асгаж орхилгүй яахав. Ойрхон гурав ч хийчихсэн учраас жаал амаръя гээд зүүрмэглэж орхисон байна. Хаалга тогших чимээгээр очвол мэдээж Тулга ах нь байв. “За, ингэсхийгээд амарцгаая. Дээрээ гаргаад юм уу өвөр дээрээ суулгаад, хэвтээ байдлаас хагас араас нь гэх зэргээр яваад бай. Ах нь унтлаа” гэжээ. Цэл залуугийн хэрэг юу билээ, тэгээд ч цаг орчим дуг хийчихсэн болохоор сэлдий нь ч сэрээд иржээ. Зүүрмэглэн буй бүсгүйг угз татан өвөр дээрээ суулгаж орхиж. Тэгтэл солонгос бүсгүй гэнэт холбирон буугаад хоёр өвдгийг нь салган, өмнө нь хагас суугаад өнөө “юм”-ыг нь гараар шувтран оролдоод, босонгуут нь амандаа хийчихжээ. Тийм юм үзээгүйг хэлэх үү, бага зэрэг ичисхийсэн ч үнэнийг хэлэхэд аятайхан юм шиг санагдсанд “Эр хүн цаг нь болвол үзэх ёстойг үзсэн ч яахав” гэх бодол цээжийг нь түрээд санаа нь амарсныг өгүүлэх юун. Бүсгүй долоож, хөхөж, тамшааж байсанд болдоггүй бор нь босохын дээдээр босоод иржээ. Бас нэг юмны учрыг олохоо байв. Ингэж байгаад тавьбал яах вэ гэдэг гэнэн бодол байсан бөлгөө. Байгалиас заяасан юм багшгүйгээр болчихдог учраас болдгоороо бололгүй яах вэ. Аман дотор нь асгаж орхижээ. Бүсгүй чухам яасныг анзаарах сөхөө байсангүй. Хахаж цацаагүйг бодоход бас л болох юм болоод өнгөрөө биз. Ойрхон хэд хэд хийчихсэн тул бие нь ч, сэтгэл нь ч, бас юм нь ч ядарсан хэрэг, солонгос бүсгүйгээ тас тэврээд унтаж орхижээ. Бараг зөнгөөрөө шахуу үүрээр сэржээ.

Бүсгүйгээ элдэвлэх гэсэн ч нойр нь дийлээд байсанд байгалийн жамаар нь нэг илгээгээд унтчихжээ. Солонгос бүсгүйтэй, ер нь бүсгүй хүнтэй тухтай нь аргагүй өнгөрөөсөн нэгэн шөнө Ууганаагийн хувьд ийн бөлгөө. Өглөө нь бүгд унд цайнд орохоор хэл ам авалцан цугласан агаад бод идсэн боохой мэт нэг л хангалуун, цатгалан эрчүүд цуглажээ. Товчхондоо хэлэхэд Солонгост өнгөрүүлсэн амьдрал нь ийнхүү өндөрлөжээ.  Хийдгээ хийчихсэн нөхдүүд хөөр баяр дүүрэн эх орондоо ирсэн бөлгөө. Энд нэг зүйлийг тодруулан өгүүлэх нь зүйтэй байх. Манайхан эхэндээ цөөн хүн очдог байхад, элдэв будлиан, луйвар, хулхидалт, архидалт, зодоон, цохион байгаагүй нь үнэн юм. Тиймээс явсан нөхөд “яс” зуугаад ирдэг байсан билээ. Ууганаа ирээд бусадтай адил пүүс, компани гэсэнгүй. Юутай ч сайхан амраад авъя гэж шийджээ. Тэгтэл нэг өдөр сонин гарчиглаж байгаад “Монгол дахь Солонгосын дистрибьютер компани солонгос хэлний орчуулагч авна” гэсэн зартай таарчээ. Яваад очтол ямар сайхан завшаан тохиосон гэж санана. Солонгосын “This” гэх тамхины компанид орчуулагч хийх хувь ингэж л тохиосон гэнэ билээ. Бусдыг орхин өгүүлсү. Солонгосын талын захирал Сүн гэх эртэй ажиллах болжээ. Улиралд нэг удаа Сөүл ниснэ, Улаанбаатарт борлуулалт хариуцна гээд л ажил нь ч тодорхой байж. Харин “со” эр нэгэн санаа цухуйлгах гээд байгааг мэдэрчээ. Солонгос ч гэсэн эр хүн болохоор эр амьтны араншин гаргахаас яахав. Хүүхэн хүсээд байгаа нь ч ил байжээ. Хажуугаар өнгөрсөн охид, бүсгүйчүүдийг хараад сэм шүүрс алдахыг нь ч мэдэрчээ. Ингээд нэг өдөр Сүг хүүхэндүүлэхээр шийджээ.

Сансар хорооллын нэг баараар шагайвал их л цэвэр, цэмцгэр хоёр охин шар айраг шимээд сууж байж. Хажууханд нь суугаад хоол унд, уух идэх юм захиалчихаад Ууганаа өнөө охид дээр очжээ. Ширээндээ урихад нь татгалзаагүй аж. Гэхдээ биеэ үнэлэгчид биш байжээ. Соёлтойхон үйлчлээд, боломжийн идэж,  уугаад бага зэрэг үргэлжлүүлэхийг санал болготол мөн л зөвшөөрчээ. Сүний хоёр өрөө байранд ороод ёстой эрээ цээрээ алджээ. Гадны боссын өрөөнд орсон монгол охид бүхнийгээ “ил” гаргаад тавьж орхижээ. Ямар ч найраа, яриагүйгээр нэг нэгээр нь өвөр дээрээ суулгаад авах нь тэр. Ууганаагийн өвөр дээр Урнаа, Сүний өвөр дээр Сараа мордсон гэе. Хоёулаа тун боломжийн дээд сургуулийн оюутнууд бөгөөд уг нь ч ингэж явахааргүй айлын охид байв. Сониуч зан гэж. Нэг л мэдэхэд нэг нэгээр нь өвөртлөөд авалгүй хаачихав. Ууганаа ч улаан хөлтийг урдуураа гаргахгүй болсон үе нь эндээс эхэлсэн гэхэд хилсдэхгүй. Урнааг ёстой болгож өгчээ. Гэнэт Сүн яаж байгааг хармаар санагдахаар нь хаалганых нь завсраар сэм шагайсан байна. Саран дээр гарчихсан оцгонож байж. Харин нэгийг нэмж хэлэхэд солонгосууд чалх муутай гэдэг нь үнэн бололтой. Сараа дээр бараг цаг болжээ. Тэгж тэгж нэг юм тавив бололтой хажуу тийшээ унаад өгөв гэнэ. Түүнээс хойш ор, хөнжлийн чимээ огт гаралгүй үүрээр нэг пижигнээд зогсчээ.

Ууганаа, Урнаа хоёр цурам хийлгүй загас наадуулсныг хэлэх илүүц буй за. Өглөө 09,00 цагийн алдад бараг цагтай ижил тооны сексээ хийж байтал Сүн хаалга аяархан тогшчээ. Бушуухан жирэн год болгочихоод очжээ. Уг нь ч их л сайхан зантай байхыг нь бодвол эр хүний жаргал эдэлсэн бололтой харагджээ. Сэмхэн асуувал, дажгүй гээд хоёронтаа таалснаа өгүүлжээ. Тэр үнэнээ хэлсэн байв. Хоёр охиныг хэрхэн үдэхээ яриад, 150, 150 ам.доллар өгөх саналаа хэлжээ. Ууганаа ч ямар миний халааснаас гарч байгаа биш гэж бодоод толгой дохисон байна. Хоёр охин бөөн баяр болсон амьтад “ногоон”-оо хэтэвчиндээ шургуулж харагджээ. Монголчууд, монгол охид ингэж ч ядрах гэж гэсэн харуусал төрснийг хэлье. Солонгост анхныхаа цалинг аваад Ууганаа хэрхэн баярлаж байлаа даа. Яг л түүн шиг нь санагджээ. Саятан болчихсон юм шиг байгаагүй юү. Хоёр охин ч тийм л маягтай харагдсан байна. Түүнээс хойш тэр хоёр сард нэг удаа “цалин” авдаг, мань хоёр тавьдаг ажилтай болжээ. Охидыг гарах болоход Ууганаа нахисныг хэлэхэд хангалттай биз. Уулзаад орхиё гээд өрөөндөө оруулан босоогоор нь нэг цохиод үджээ. Ууганаа ийнхүү улаан сексчин болсноор барахгүй Сөүл явж солонгос, Улаанбаатарт ирж монгол охин дээр мордсоор бодит “Дон Жуан” болсон түүх энэ бөлгөө. Тэрбээр өдгөө харин тэс өөр амьдралтай болсныг нь хэлэх хэрэгтэй. Хувийн компанитай, хоёр сайхан хүүхэдтэй, айлын эзэн, хүүхдийн аав болсон ажгуу.