Орших, эс оршихын учир /Д.Гармаа/
Галзуу бух мэт хучирхэг том түрэгч гэнэт ухасхийв. Ган төмөр хошуу нь босоо шургааган хашааг хайр найргүй хуга нуга дарлаа.
- Болиоч! Болиод өгөөч! ... Энэ чинь миний газар!... хэмээн хяруу унасан мэт буурал толгойтой өвгөн хүн тракторын өмнө хоёр гараа сарвалзуулан гүйж хурэв.
- Болж байна! Зүйтэй!... Бүгдийг нь нураа! Хашааны
- No comment
- Categories: Бусад