Энэ явдал олон жилийн өмнө Өмнөговь аймагт болжээ. Хотын нэгэн автобаазын жолооч Сундуй Өмнөговь аймагт байдаг цэргийн ангид ачаа барааг нь хүргэж өгөөд ЗИЛ-130 машинтайгаа буцаж явлаа. Түүнтэй хамт хот орохоор долоо хоногийн чөлөөний хуудастай Амгалан гэдэг цэрэг явж байв. Зуны дунд сар байсан болохоор нар илчилгүй төөнөж, моторын ус

1.Хэнтий аймгийн Өмнөдэлгэр сум 1990 онд Монголын Нууц Товчоо зохиогдсоны 750 жилийн ойгоор даншиг наадам үзэхээр Улаанбаатар хотоос Монголын социал демократ нам /МСДН/-ынхан хий үзэгдэлтэй таарчээ. Тэд Чингисийн их цэрэг байлдаж байсан гэх түүхтэй талд хоноглосон байна. Гэтэл шөнө дундын үед морин төвөргөөн, уухай хашгирах дуу, нум сумны жингэнээн, үхэж буй

Хоол болтол шийр зугаа гэдэг. Сүүлийн үед хэвлэлээр л нэг чөтгөр шулмасын тухай бичих болж. Харин энэ чөтгөр шуламыг судалж сонирхдог хүн Монголд бараг байдаггүй бололтой юм. Хэрэв байдаг бол нэгэн баримттай чөтгөрийн тухай энд өгүүлье. “Хөшөөт” гэдэг нэгэн сайхан хайрхан Төв аймгийн Аргалант, Баянхангай сумын нутгийн заагт байх. Адуу

1970-аад оны дундуур Өмнө говь аймгийн Манлай суманд “сайрхуу” Балдан гэгч шавилхан эр амьдарч байжээ. Тэр эртний дарьганга дархчуулын урласан их гарын мөнгөн тоногтой эмээл хазаараар гангарч нутаг усныхаа баячуудын нүдийг хужирлана. Эцгээс өвлөсөн эд баялгаа нэрмэлд жаахан халамцахаараа чөтгөрийн гүйдэлтэй таарсан буурлын буян гэх. Тэгээд эцгийнхээ чөтгөр гэгчтэй хэрхэн

Чөөгий Одвогмэд нэг удаа шар өвчин тусаад “өөрийнхөө” эмнэлэгт хэвтэж байжээ. Эргэлт ирээгүй хоёр ч хонож байтал нэг халуун савтай хоол, барьсан эмэгтэй ороод иржээ. Одвогмэд бүсгүйг танихгүй. Гэтэл тэр ногоон торгон дээлтэй бүсгүй барьж ирсэн хоол цайгаа ширээн дээр тавиад өөриймсөг байдлаар Одвогмэдийн толгой дээр гараараа дарж үзээд “Зүгээр

“10 сар тээж, ангир уургаа хөхүүлж өсгөөд, хүний зэрэгт хүрчихсэн тийм сайхан амьтнаа нүгэлт би өөрийнхөө гараар егүүтгэсэн гэхээр итгэж өгдөггүй юм. Хэзээ нэг өдөр хүү минь хүрээд ирэх юм шиг санагдаад байдаг. Заримдаа миний хүү “Ээж, ээж” гээд яг л дуудаад байх шиг. Учрыг нь ч ойлгохгүй байна аа...”