Содномцэрэнгийн зүүдэнд нэг хачин хүн орж, хар дараад болсонгүй. Тэр хүний нүүр царай гэж үнэхээр аймшигтай, бас дээр нь зураас шиг нүдтэй байснаас “Хэнийг би ингэтлээ зүүдэлдэг билээ” гэж бодоод бодоод нэр оноож чадсангүй. Сэгсийсэн урт үс нь дэрсэн шүүр шиг нүүр рүү нь хатгаад байх аж. Хичнээн ч удаан