Америкийн нэгэн том үйлдвэрийн төлөөлөн удирдах зөвлөлийн гишүүд компаний орлого зарлагатай танилцан хуралдаж байхдаа үйлдвэрийн даргын цалинг хэвийн хэмжээнээсээ их байна гэдэгт санал нэгдэн, уг цалинг нэлээн их хэмжээгээр буулгах нь зүйтэй гэж ярьцгаажээ. Үйлдвэрийн даргын өдөр тутмын ажлыг шалгасны дараа шийдвэр гаргахаар болж дундаасаа хоёр хүн сонгон явуулжээ. Хоёр хүний бүрэлдэхүүнтэй баг үйлдвэрт очиход үйлдвэрийн дарга гартаа кофе

Энэ түүх хоёр дотно найзын тухай өгүүлдэг юм. Энэ хоёр найз аян замд явахдаа нэг удаа ам мурийн муудалцаж нэг нь нөгөөгөө алгаджээ. Алгадуулсан найзынх нь хацар тун их өвдсөн боловч тэрээр юу ч хэлэлгүй элсэн дээр ингэж бичжээ. *Өнөөдөр миний хамгийн сайн найз намайг алгадсан.* Хоёр найз явсаар цөлийн дундах

Амьдралдаа зөвхөн нэг удаа ярилцсан хүнийг дөчин гурван жилийн дараа санах нь тийм ч амар зүйл биш. Арван хоёр настай бяцхан жаал байхдаа халаасны мөнгө олох гэж айлуудад сонин тараадаг байлаа. Тэр үед одоо нэрийг нь санахгүй байгаа нэг настай эмэгтэй миний үйлчлүүлэгч байлаа. Уучлах гэдэг нь ямар гайхамшигтай агуу

Эмнэлэгийн нэг тасагт гурван өвчтөнийг хэвтүүлжээ. Хамгийн эхэнд ирснийг нь цонхны дэргэд, дараагийнхыг нь өрөөний голд, хамгийн сүүлчийнхийг хаалганы хажуугийн орон дээр хэвтүүлэв. Захын хоёр нь хүнд өвчний улмаас өдөржин чимээгүй хэвтэж, харин дундах нь бусдын адил босож чаддаггүй ч алиа хошин яриатай, өөдрөг дэврүүн сэтгэлтэй нэгэн байв. Тэр элдвийг

Нүсэр том хөлөг онгоцны хөдөлгүүр нь эвдэрчээ. Хөлөг онгоцны эзэд ойр хавьд байх бүх засварчинд хандсан боловч яаж засах нь байтугай яагаад эвдэрсэн шалтгааныг нь ч олж чадсангүй мухардсан аж. Ингээд тэд арга мухардсаны эцэст насаараа хөлөг онгоцны хөдөлгүүр засч амьдарсан нэгэн өвгөнд ханджээ. Өвгөн багаж хэрэгсэлийнхээ том цүнхийг үүрээд,

Эрт урьд цагт гурван аянчин хүн тавьдаг газрын дэргэдүүр явж байж гэнэ. Яг тэр үед тэдний толгой дээр нь хэрээ гуаглан нисээд өнгөрч. Энэ нутгийн уламжлалаар бол оршуулгын газар хэрээ гуаглахыг сонссон хүн их аз, хонжоотой болдог гэж үздэг байж. Тэгтэл гурван аянчны нэг нь энэ хэрээ надад аз хонжоо

Эрт цагт Судана гэдэг хүү байжээ. Тэр Гэгээрэлд хүрэхийг хүсч үнэнийг эрж байжээ. Далайд загасчилж буй загасчин дээр очиж далай тэнгисийн тухай мэдлэгийг олж, өвчтэй хүнийг анагааж буй эмчээс хүнийг энэрэн хайрлах сэтгэл чухал юм гэдгийг мэдэж авчээ. Баян хүнээс ганц зоос хэмнэснээр баяжихын их булаг болдгийг мэдэж авчээ. Бясалгал

Бяцxан охин мэдээ орсон цагаасаа эхлэн ээжийн халамж хайранд умбаж өссөн бөгөөд ээж нь түүнийг Цасангоо гүнжээс илүү хөөрхөн гэж хэлдэгт итгэдэг байжээ. Охин цав цагаан царайтай , мойл хар нүдтэй гэнэ. Харин сургуульд ороход нь бүх зүйл өөрөөр эргэжээ. Хүүхдүүд түүнийг хөөрхөн байтугай харин ч царай муутай гэж хэлдэг

Аавыгаа нас барсны дараа хүү нь ээжийгээ хөгшчүүлийн асрах газарт амьдруулахаар болжээ. Хүү ээж дээрээ хааяа л очдог байсан ба нэгэн өдөр асрах газраас түүнд дуудлага ирэв : -Ээжийн тань бие таагүй байна. Аль болох хурдан ирэхийг хүсье. Үүний дараа залуу яаран очтол ээж нь нас барахын даваан дээр байв. -Ээж ээ, би

Тэр нэг охин, юу ч хийсэн удаан үргэлжилдэггүй тийм охин байв. Хөдөөнөөс Токиод их сургуульд ирж суралцаад, дугуйлан секцэнд явах нь явсан боловч тэгсгээд сонирхол нь унтарч, дургүй болоод өөр юманд орчихдог, тиймэрхүү хүүхэд байв. Тийм оюутанд ч гэлээ ажилд орох цаг ирдгээрээ ирэв. Эхлээд тэрээр мэйкэр буюу эд зүйл үйлдвэрлэдэг компанид оров.

Хөгшин болсон барилгачин тэтгэвэртээ гарахыг хүсч, эзэндээ энэ тухайгаа хэлэв: "Би хөгширч, нас минь явж, бие маань ч дийлэхээ болилоо. Одоо тэтгэвэртээ гарч, амар тайван амьдармаар байна" гэжээ. Эзэн нь "Тан шиг сайн ажилтнаа явуулахад харамсалтай байна" гээд сүүлчийн удаа ганцхан байшин барьж өгөхийг хувийн зүгээс хүсчээ. Барилгачин "За" гэсэн боловч