Э.Үржинханд: Атаархал
“Аанхаан! би чамд үзүүлээд өгье л дөө...!” гэж бачимдсан салхи галзууран уурлаж, эцэс төгсгөлгүй шуурав. Нүүр нүдийг ороолгон балбаж тэсэхүйеэ бэрх авирлана. Тэгээд улам чангаар:
“-Би модноос ч өндөр, томоос том цэцэг тарина аа” хэмээн исгэрэн шүгэлдэнэ. Хамаг навч цэцэгсийг гөвж, өвс шороо, ер нь хийсгэж болох юуг ч болов хуйлруулан
- No comment
- Categories: Уран зохиол (20)
