Хорлолд өртсөн сувилагч /хачирхалтай түүх/

Хүн сонирхолгүй юмандаа хүчилдэггүй гэж үнэн аж. Эрдэнэчимэг сургуульгүй хоцрохгүй гэсэндээ сувилагчйин сургуульд  элсэн орж төгсөөд ажилгүй, хоолны сав гэж дуудуулахгүйн тулд нэгэн хувийн эмнэлэгт ажиллах болжээ. Гэвч энд 2 жил болохдоо  дургүйд хүчгүйн үлгэрээр ажилдаа анхаарал халамжгүй хандаж өвчтөндөө  буруу тариа хийснээс болоод  золтой л Луусангийн хорихийн хаалга татсангүй үлджээ.Мэдээж сувилагчийн эрхээ 2 жилээр хасуулав.Гэхдээ тэр үүнд гутарсангүй. Харин өч төчнөөн хүнд зэмлүүлж зүхүүлж тэнэг мулгуу болтлоо доромжлуулснаас сэтгэл санааны гутралд оржээ. Мөнөөх өвчтөний эхнэр, хадам ээж хоёр Эрдэнэчимэгийг элдвээр зүхэж занахдаа “Чи нэг л өдөр үхэж далдарна” гэжээ.Энэ үг түүнийг шаналган зовооно.Сүүлдээ шөнө болгон хар дарж,сүүмийсэн зэгэл дүрстэй хохимой толгойтой албин 2 гартаа  шанага шиг том тариа бариад хатгаж байна гэж зүүдлэх болсон байна.

Охиныхоо  зовж  байгааг зүгээр суугаад  харж тэвчээгүй ээж нь лам хараар хичнээн явсан ч засал авсангүй. Эцэстээ Эрдэнэчимэг сууж байснаа гэнэт огло харайн орилж босоод ” Намайг хатгаж алах гээд чөтгөр хөөгөөд байна” гэх болсон тул Шархадны сэтгэцийн эмнэлэгт хэвтүүлээд ч хэвийн байдалдаа орсонгүй. Тэрбээр “Ээжээ хөөгөөрэй зугтаарай. Шанага шиг том тариатай хүн ороод ирлээ” гэж хашгирдаг болжээ. Айсандаа царай нь үнсэн хөх болсон охиноо харан эх нь шаналсаар өөрийнх нь хууч хөдөлж хэвтэрт оров. Хамгийн хачирхалтай нь Эрдэнэчимэгийн бүх бие үнэхээр тариулчихсан юм шиг улаан гүвдрүү болчихжээ. Ухаан санаа нь самуурав уу гэхээр эмч нар эрүүл гэх. Эцэстээ Эрдэнэчимэг “Бурхан намайг гэсгээж байна. Буг чөтгөрүүд бүгд миний эсрэг дайрч байна” хэмээн үглэх болсон бөгөөд түүнийг хараад хэн ч эрүүл гэж итгэхээ больжээ. Харин ээжийнх нь холын садан Даржаа гэгч атигар шар өвгөн зовлонт бүсгүйг хараад “Үнэн л ярьж байна даа. Танай гэрт бүү хэл гадаа чинь хүртэл дүүрэн сүг зэтгэр хөлхөж байхад эндээс яагаад нүүдэггүй юм бэ? Даруйхан буурь сэлгэ” гэж шаардсанаар хөр цастай өвлийн өдөр гэрээ буулгаж Даржаа өвгөний бага хүүгийн хашаанд нүүж очсон байна. “Их л хар хэлтэй улсын хорлол тусч дээ. Яаж ч өвдөж хэвтсэн байлаа ч энэ хүүхдийг тарьж болохгүй шүү” гэж өвгөн захисан байтал Эрдэнэчимэгийг нэг өдөр жигтэйхэн халуурахад бэргэн нь тэр захиасыг нь мартаад пенициллин тарьчихжээ. Гэтэл бүсгүй маш их өвдсөндөө дуу тавин чарлахад түүний цээжин дээр зэгэл саарал сүг сүнс сүүмийн зогсож байхыг бэргэн эгч нь үзээд ухаан алдан унажээ. Харин Эрдэнэчимэгийн өвчтэй эх тэр сүгийг үзүүт өмнөх аягатай зэлгээн цайгаа цацаж орхивол мөнөөх хохимой толгойтой сүг охиных нь цээж рүү орчихсон мэт алга болчихож.

Тэр шөнө Эрдэнэчимэг бүсгүй дөнгөж 22-хон насандаа буцаж ирдэггүй ертөнц рүү одсон агаад түүнийг сүүлчийн амьсгал хураах тэр хоромд нөгөөх сүүмгэр сүг цээжин дээр нь өвдөглөн сууж байхыг эх нь дахин харсан байна. Тэгэхэд Даржаа өвгөн “Тарьж болохгүй гээд байхад тариад хохироочихлоо” гэж хэлсэн бөгөөд аймшигтай нь тэр шөнө өрх нь бүтээлгээстэй гэрийн сүг сүүдрүүд тасрахгүй цувран гарцгаахыг талийгаачийн хойдох ажил төрөлд туслахаар ирсэн хүмүүсийн олонхи нь үзээд ихэд цочирджээ. Ийм юм харсан улс яаж бүрлээчийг хэдэн өдөр байлгах вэ гэж хэлэлцээд, лам хартай зөвлөлдөн ярилцаад маргааш нь л хөдөөлүүлсэн байна. Тэднийг Далан давхар руу бачимдуухан явах замд цагаан саарал булган дээлтэй нэг эмэгтэй зогсоод удтал гөлрөн ширтэж байхыг Даржаа өвгөн харжээ. Оршуулгын цуваа холдон холдсоор нөгөө эмэгтэйн бараа тасрах үед гэнэт талийгаач Эрдэнэчимэгийг хийсэн авсан дотроос “Ээжээ авраарай” гэх бүдэгхэн дуу гарахыг тэнд байгсад золтой л машинаасаа бууж зугтаах шахсангүй. Гэхдээ тэдний хэн нь ч сонссон зүйлдээ итгээгүй ба салхины улиан л тэгэж санагдсан байх хэмээн дараа нь ярьцгаажээ. Харин Даржаа өвгөн “Одооны буг чөтгөрүүд дийлдэхээ больж байна даа. Хүмүүс хүртэл тэдэнтэй ханьсан нөхцдөг болжээ” гэж их л энэлсэн байдалтай хэлэхэд оршуулганд оролцогсод сонссон зүйл нь бодит байсныг ухаарч гэр гэрийн зүг яаравчлан оджээ. Энэ явдлыг миний бие Даржаа өвгөнөөс түүний “Одоо цагийн сүнс зэтгэрүүд дийлдэхээ больжээ” гэж хэлснийг ихэд эмзэглэж аймсаж хүлээж авсан юм. Магадгүй одоо ч миний дэргэд тэдгээр сүг сүүдэр хаа нэгтэйгээс сүүмийн харж байж ч мэднэ. Хүмүүс нь хүртэл эвдэрсэн цагт тэднийг дарах бурхан ч олдохгүй болдог бололтой. Бурханы номонд ч тэгж байдаг гэнэ лээ.