60-ТАЙ ӨВГӨН 13 НАСТАЙ ОХИНЫГ ЭХНЭРЭЭ БОЛГОСОН ХҮН СҮРГҮҮДИЙН ГАЗАР ДООРХ АЙМШИГТ АМЬДРАЛ

Нийслэл хотод “Танк” хэмээх траншейны нүхэнд хүйтнээс хоргодон амьдардаг хүмүүс олон байдаг билээ.

Ямар ч байсан 1998 онд траншейны , иргэдийг нэг сүрхий тоолсон юм даг. Тэгэхэд 2600 орох оронгүй иргэд, өвлийн цагт орц хонгилоор тэнүүчлэн амьдарч явдаг гэсэн тооцоо гарсан байдаг. Ялангуяа тэнэмэл хүүхдүүд 600 орчим гэж бүртгэгдсэн нь манайд өнөөдөр ч гарч ирээгүй рекорд тоо юм. Тухайн үед Сүхбаатар дүүргийн Цагдаагийн хэлтэс дээр орох оронгүй тэнэмэл 128 хүүхдийг машинаар цуглуулан авчирч эмнэлгийн үзлэгт оруулахад 60 хүүхэд нь тэмбүү, заг хүйтэн, трихоманид зэрэг бэлгийн замын халдварт өвчтэй нь тогтоогдон эмч нарын нүдийг орой дээр нь гаргаж байв. Гэвч хоёр жилийн дараа буюу 2000 онд тэнэмэл хүмүүсийг ахин бүртгэхэд хүүхдийн тоо 140 болтлоо буурснаар гудамжны эрүүл бие махбодитой хүүхдүүдийг хятадууд эд эрхтний наймаанд донор болгон ашиглаж нууцаар хил давуулж байна гэсэн цуурхал дэгдэж билээ. Иймд үнэхээр траншейны амьдрал өдгөө хэрхэн өрнөж байгаа талаар газар доорх “ертөнцөөс” хийсэн сурвалжлагаа хүргэж байна.

Нэг эхнэртэй гурван залуу
Тэнэмэл золбин хүүхдүүдийг хулгайлан хил давуулж эд эрхтний донор болгож байгаа нь албан ёсоор нотлогдоогүй боловч “үлэг гүрвэлийн аварга том ясыг хүртэл нууцаар хил давуулан зарж чадаж байгаа хойно бяцхан хүүхдүүдийг хилээр гаргана гэдэг бол жинхэнэ тоглоом наадмын ажил болох буй за. Ийм л бодолтойгоор траншейныхны нэг өдрийн амьдралыг сурвалжлахаар Төмөр замд “амьдардаг” нэгэн “айлыг” зорьсон юм. Халуун дулааны шугам явдаг нүх буюу “гэртээ” тэд намайг урив. Шатаар нь уруудан дөнгөж толгойгоо оруултал бөгчим халуун гэж жигтэйхэн орчин угтлаа. Үнэндээ энд хүн амьсгалахын аргагүй халуун байлаа.

Гэвч тэд энэ байдалдаа аль хэдийнэ дассан бололтой. Таван минут хэртэй суухад хамаг биеийн хөлс урсах тэдний гэр орныг ажиглавал халуун уур явдаг том шугамны доохно хир даагь болсон гудас маягийн зүйл хаясан байх бөгөөд уг орон дээр хоёр хүн унтаж байх нь “кадр тасарчихсан” нөхөд нь гэнэ. Цаахантаа ундааны савнуудын дээд талыг хайчлаад ус тоссон байх бөгөөд үргэлжлээд гурван чулуу тулж, дээр нь сав тавьсан байх аж. Тэд өдөржингеө явж хог ухаж, шил лааз тушаасан мөнгөөрөө уух архи, идэх хоолоо авчраад энэ зуухан дээрээ хоол болгож иддэг гэнэ. Өөрийгөө гэрийн эзэн гэж омгорхох Мишиг гэх  50 эргэм насны эр “гэр бүлээ” танилцуулав. Түүний гэрт ёсолж аваагүй ч ууж идэж унтаж хэвтэхэд нь хань болдог нэг эмэгтэй байх бөгөөд уг нь бол нас нь дөнгөж 26-тай гэх боловч аль хэдийнэ 50 хүрсэн авгай шиг харагдах нь өрөвдөлтэй.

Тэрээр биднийг очих үөд шал согтуу байсан бөгөөд намайг бас нэгэн “шаврын хаалт” ирлээ гэж дургүйцэж байгаа нь илт. “Архи авчирч чаддаггүй амьсгаа бол өөр танк бараадаарай” гэж агсамнах нь хэцүүтэй. Энэ эмэгтэйгээс гадна уг траншейнд 7 хүн амьдардаг аж. Хамгийн бага нь 14 настай охин бөгөөд түүний хамтран амьдрагч нь 58 настай нэгэн гэнэ. Бүр өнгөрсөн жил энэ охин жирэмсэн болсон ч 58 настай эцэг нь өөрийнхөө хүүхэд гэж хүлээн зөвшөөрөхгүй байсан тул арга буюу авахуулсан гэнэ.

Үлдсэн хүмүүс нь 22-56 насны эрчүүд голдуу. Бас нэгэн хүүхэн байдаг гэх бөгөөд тэр хүүхэн энэ траншейнд байнга амьдраад байдаггүй аж. Тэрээр өөр өөр траншейгаар хэсч биеэ үнэлээд олсон мөнгөөрөө траншейныхнаа тэжээдэг байна. Тэр бүсгүй өөрийнхөө траншейнд ирэхээрээ уг танкныхаа гурван залуугийн гурвуулангийнх нь эхнэр хэмээн явдаг. Мишиг траншейгаар 10-аад жил амьдарч байгаа нэгэн. Нэг хэсэг траншейныхан үхэх нь үхэж, алга болох нь алга болсоор тоо толгой нь нэлээд цөөрч байтал 2000 оны их зууны дараа нийслэл хотыг зорин нүүж ирсэн хөдөөнийхний их нүүдлээс хог дээр гарсан хүмүүсийн тоо огцом өсч, 2002 онд гэхэд нийслэл хотод орох оронгүй, траншей, орц хонгилоор хэсүүчлэн явдаг хүмүүсийн тоо 4200 хэмээн бүртгэгдэж, ялангуяа траншей орцонд гэр бүлээрээ амьдардаг айлууд улам бүр нэмэгдсэн юм.

500 төгрөгийн нохойн хоолоо ходоодоо цатгадаг “танк”-ныхан
Траншейны амьдрал гэгч нь манай улсад урьд өмнө огт байхгүй байж байгаад цоо шинээр гарч ирсэн нийгмийн сөрөг үзэгдэл учраас хүмүүс тэр болгон сайн ойлгодоггүй билээ. Тэнд шоронд л үйлчилдэг ширэнгэний хууль хүмүүнлэг хуультай сүлэлдэн оршиж байдаг аж. Нэг траншейнд хүмүүс хүй нэгдлийн үе шиг л сүрэглэн амьдрах бөгөөд мөн өглөө эрт гараад түүж цуглуулснаараа шараа тайлж, орой идэх хоолныхоо зүйлийг цуглуулж ирнэ. Яг л хүй нэгдлийн зарчмаар эрчүүд нь өглөө босоод уух архи, татах тамхи, идэх хоол, өмсөх хувцасныхаа эрэлд гарч хогийн савнуудыг ухаж, булан тохойг нэгжиж, хэрэг болох зүйлээ авахыг нь авч, хулгайлахыг нь хулгайлна. Энэ олсон зүйлээ түүхий эд авагчдад тушаагаад ихэнх мөнгөөр нь өнөө л архиа авч гударна. Сүүлийн үед траншейнхны хоолоо олж идэх нэгэн шинэ аргатай болоод байгаа аж.

Тэд 500 төгрөгөөр зоогийн газруудаас нохойн хоол хэмээх хаягдал хоолыг нэг уутыг худалдаж аваад идчихдэг болжээ. Энэ нь тухайн зоогийн газраар үйлчлүүлсэн хүмүүсийн хоолны үлдэгдэл бөгөөд ашиг орлогоо бодсон гуанзныхан голдуу 2-р хоолыг нь уутанд хиигээд траншейныханд 500 төгрөгөөр зарж орхидог гэнэ. Ямар ч зүйл олж ирэхгүй, өглөө хоосон гараад орой нь траншейд хоол олж идээд дулаан унтахын тулд шал согтуу ирж байгаа хүнийг траншейны толгой босс хэд хоног харзнаад л сүүлдээ хөөгөөд явуулчихдаг аж. Хөхөө өвлийн хүйтэнд ийнхүү траншейнаасаа хөөгдсөн архичин нэг их удахгүй тас хөлдөж үхдэг жамтай.

“Танк”-инд бүх хүнс нийт дундынх, олдсон ширхэг тамхи ч нийт дундынх байдагтай ижилхэн, эмс хүүхнүүд ч дундын өмч болон хувирдгийг дээр дурьдсан билээ. Тэдний зарим нь биөэ үнэлж талхны мөнгөө олдог гээд бод. Хотын нэрд гарсан янхны газар Улаанбаатар, Хөдөө Аж Ахуйн Яам гэдгийг бид мэднэ. Траншейныхан, орон гэргүй тэнэмэлүүдийн “хүний зах” бол Саппоро аж. Тэнд ширхэг талх, ширхэг тамхиар ч биеэ үнэлэхэд бэлэн шүд амгүй, тас хар царайтай хүүхнүүд холхиж байдаг.

Зарим үед согтуу залуус Саппорогийн хажуугаас янхан чихдээд өглөө сэрсэн хойноо өвөртөлж хоносон траншейны “мисс”-үүдээ харуут айж балмагдах, цочиж ухасхийх энүүхэнд. Траншейны ард иргэдийн нөхөн үржихүй хийгээд сексийн амьдралын талаар уг нүхэнд 8 жил амьдарч буй Жамъян хэмээх эр чих дэлдийм зүйл өгүүлснийг дор толилуулъя.

Тэрээр “Манай траншейнд л гэхэд хоёр хүүхэн, зургаан эрэгтэй нийт найман хүн амьдарч байсан юм. Бид амь нэгдэн өвлийн хүйтнийг ажрахгүй даваад зогсохгүй зуны урин дулаан цагт ч гэсэн нэгнээ бараадан Туулын шугуй хавиар үүр овоохой засаж амьдардаг байлаа. Хоёр хүүхний маань нэг нь аль хэдийнэ дөч хол гарчихсан, умдаг гэж улаан мах болоод суначихсан амьтан байдаг байлаа. Нөгөөх харин 30 дөнгөж л гарч яваа бие хаа нь нэг их эвдрээгүй ч хариугүй туранхай, хавирга нь хэрзийсэн хүүхэн байдаг байв. Оройхон траншейндаа лаа асаачихаад түүнийг шалдлахад Освонцелийн хорих лагерийн шатаах зуухнаас амьд үлдсэн еврей хоригдол шиг л хэрзийсэн хэлхээтэй яс харагддаг байсан юм.
Гэвч манай эрчүүд орой Гомбоо архиндаа халамцаад ирэхээр нөгөө туранхай хүүхнийг чинь шалдалж орхиод л өвөр өврөө дамжуулан хэдэн ясыг нь хэмхэлж хугалах нь холгуй ноолж гарна даа. Гэхдээ хамгийн түрүүнд траншейны толгой болох 60 хүрсэн ч чадал тэнхээ нь хариагүй шар өвгөн эхлээд түүнийг цохидог байсан юм. Олон жил орон шоронгоор явсан тэр өвгөн бас их тачаалтай.

Туранхай хүүхнииг вазелинаар томруулсан эрхтэнээрээ дуу тавьж унгас алдтал нь цохиж цохичихоод бусдад шилжүүлэн өгснийхөө дараа дөч гарсан бүдүүн харвинтай хүүхнийг дуудаж авчраад “Май энийг хэлээрээ сайхан цэвэрлээдэх” хэмээн эрхтнээ хөхүүлнэ. Тэгээд хөгшин хүүхний аманд хоёр дахи дур тавьсны дараа л бусдад шилжүүлнэ дээ. Заримдаа манайхан их согтохоороо нөгөө хоёр хүүхэн дээр чинь бөөнөөрөө овоороод группэн секс хийнэ шүү дээ. Нэг удаа хоёр хүүхэн маань гадуур олз хайж яваад орой ирэхдээ Сэлэнгээс галт тэргээр ирсэн гэх осгочих дөхсөн сэгсийсэн жаахан охиныг дагуулж ирсэн юм.

13 настай тэр охин аль хэдийнэ юм үзчихсэн, хүүхэд насаа орхиод хүүхэн болчихсон нэгэн байсныг дурьдах хэрэгтэй. Траншейны толгой өвгөн тэр охиныг өдөртөө л өвөртөө оруулсан бөгөөд тэрээр “Үүнээс хойш энэ охинд гар хүрсэн хүнийг шууд танкнаас хөөж орхино шүү. Өдөж сөдсөн хүнийг шууд л өөрийн гараар нухаж орхино” хэмээн өөрийнхөө өмч болгосноо зарласан билээ. Орой болгон толгойлогч өвгөн залуухан охиноо муужгай шиг чарлуулан нөгөө ажлаа нүдэн дээр маань хийхэд бидний ч гэсэн аазгай хөдөлж, дур хүсэл бадарч, байж ядсандаа дэвсгэр гудас болсон нөгөө хоёр хүүхнийхээ дээр бушуухан гардаг. Энэ мэтээр траншейны нөхөн үржихүйн байдал “өндөр” авсаар байна. Дараагийн дугаартаа бид траншейнд амьдардаг гомо цэнхэрүүдийн талаар нийтлэл, сурвалжлага толилуулах болно.

Эх сурвалж: darkhan.info