Б.Эрдэнэцогт : ГАНЦ МОДНЫ АНИР /Шүлэг/

Миний ижийгийн гадаах овоолгоостой аргал шиг
уулан  дээр
Миний ижийгийн намайг харуулдсан нүд шиг
ганц мод байдаг
Болжмор шувуу мөчир дээрээс нь дэргэн нисэх нь
Бор гэрийн минь галтай тулганаас манан татах шиг
Нэг тийм зовхиноос төөрсөн сормуус мэт мод байдаг

Залуутын гол өгсөж нутгаасаан холдоход минь үдэх гэж
Зайлуул тэр мод их дээр ургасан
Залуутын гол уруудаж нутагтаан ирэхийг минь үзэх гэж
Зайлуул тэр мод намайг түшиж өвгөрсөн

Миний дурласан бүсгүйн үзэсгэлэн мэт нэг тийм хөдөөд
Миний хайртдаан босгосон хөшөө мэт мод байдаг
Бүтэн зүрхээн нулимсаар дундалж цэцгэс ногох мэт
Бүрий дундуур сэрчигнэн хийсэх навчис үгүйсэн
Бүр хачин нүцгэн хачин амьд мод байдагсан

Гав ганцаар би, тэр мод шиг уулын оройд ганихардагсан
Галав юүлэхийн цагт ч бид хоёр бие биенээсээн уяатай
Энэ ертөнцийн хөрсрүү миний орчлонг үдсэн ч
Эргээд миний хүүг тосох төгсгөлгүй ганц мод байдагсан

Баасанжаргалын Эрдэнэцогт